သဇင်က နာလွန်းသဖြင့် လက်များကို အတင်းရုန်းသည်။ လက်ကောက်ဝတ်တွင် ပတ်ထားသည့် ကြိုးကလည်း ခိုင်လှသည်။ ထိုလူက သဇင့်ကို ကြည့်ရင်း သဇင့်ပေါင်ကို

ဆရာမလေးသဇင်က ဖုန်းထဲမှ ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေခေါ်သည်ကို ဖြေလိုက်သည်။ ကိလေသာ နန်းတော်တွင် သဇင်ဆိုသည့် မိန်းကလေးပေါင်း ခြောက်ယောက်လောက်ရှိပြီး ဝေဝေဆိုသည့် မိန်းကလေးပေါင်းလည်း လေးယောက်လောက်ရှိရာ မမှားအောင် ရှေ့က ဂုဏ်ပုဒ်ထည့်၍ ခေါ်ရလေ့ရှိသည်။ သဇင်မှာ တစ်ခါက တကယ့်ကျောင်းဆရာမဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေမှာလည်း တစ်ခါက သင်္ဘောဗိုလ်တစ်ယောက်နဲ့ လက်ထပ်ခဲ့ဖူးသည်။ (မရဲ့မောင်လေး၊ မရဲ့မောင်လေးများနှင့် ကျူရှင်အချိန်ပို ဆိုသည့်အပိုဒ်တွင် ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေအကြောင်းကို အစပိုင်း မိတ်ဆက်ထားပေးပြီးဖြစ်ပါသည်။ သဇင်အကြောင်းကို မကြာမီ တင်ဆက်ပါမည်) “ပြောပါ ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေ” “သောင်းကျန်းသူများအဖွဲ့ဆိုတဲ့ ကောင်လေးတွေကို သိလား” “အင်း သိတယ်” “သူတို့က နင်မှနင်ပဲတဲ့” “အေးပါ လာပြီပြောလိုက်” မိန်းကလေးတို့ လာပြီဆိုသည့် နာရီဝက်အတွင်း သဇင်ရောက်သွားသည်။ သောင်းကျန်းသူများအဖွဲ့ကို ယခင်တစ်ပတ်က သဇင်ဆုံဖူးသေးသည်။ ဘာကြောင့်များ သူမကို လာတောင်းတနေကြတာပါလိမ့်ဟု စဉ်းစားမရ။ သောင်းကျန်းသူများအဖွဲ့က အပျော်သဘောများသည်။ သူတို့က စောက်ဖုတ် သိပ်မလိုးတတ်ကြ။ လိုးချင်ပုံလည်း မပေါ်ကြ။ မိန်းကလေးတယောက်၏ တကိုယ်လုံးအလှကို အလှကြည့်ကြရင်း အာသာဖြေကြသူများ ဖြစ်ကြသည်။ သို့သော်လည်း ယခင်တစ်ပတ်က ထို ၁၂ ယောက်စလုံးကို ကွင်းတိုက်ပေးလိုက်ရသဖြင့် သူမလက်တော်တော်ညောင်းသွားသည်။ သူမက အလှပြင်၍ သူမက မရှိသောအိုးကို ကစားပြရင်းအဖုတ်ကို နည်းနည်းပွတ်ပြသည်။ နောက်တော့ တယောက်ပြီး တယောက် ကွင်းတိုက်ပေးရပါတော့သည်။ လရည်ကိုလည်း သူမတကိုယ်လုံးပေါ်လွတ်ချကြသည်။ သူမမှာ လရည်ရွှဲလျက် ချက်ချင်းရေချိုးခဲ့ရသည်။

ယခုလည်း ထိုနည်းပင် ဖြစ်မည်ဟု ထင်သည်။ “သဇင်တဲ့လား” “လှလိုက်တဲ့နာမည်” “မမ လျှာလေး ထုတ်ပြပါဦး” သူမက ထိုကောင်လေး ၁၂ ယောက်ကြား ဒူးတုပ်ထိုင်ရင်း ပါးစပ်အသာဟ၍ လျှာထုတ်ပြသည်။ “နည်းနည်းကျယ်ကျယ်ဟ” သဇင်က ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟ၍ လျှာထုတ်ပြသည်။ “ဗိုက်ဆာပြီလား မမ” “မဆာပါဘူး” သူမက ချက်ချင်းတုန်ပြပန်သည်။ “ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့က မမကို လရည်ကျွေးချင်တာ” “အိုး တော်ပြီ ငါမပါတော့ဘူး” “ရိုးရိုးမစားရဘူးနော် မမ၊ တခါစား အနည်းဆုံး ငါးမိနစ်ပဲ” သဇင်ငြင်းမရနိုင်ပါ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် မိမိမှာ ကြေစားခေါင်းဆောင်အဖွဲ့တွင် ပါဝင်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သဇင် ပါးစပ် အသာဟပေးထားသည်။ ပထမဦးဆုံးတယောက် သူမပါးစပ်နား ကွင်းတိုက်သည်။ သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ လရည်များ သူမပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းဝနား နည်းနည်းပေသွားသည်တော့ ရှိသည်။ သဇင်က လက်သန်းဖြင့် နှုတ်ခမ်းဝတွင် ပေနေသော လရည်အမျင်တန်းလေးကို သပ်ယူရင်း လရည်ပြည့်နေသော လျှာဘေးတွင် သုတ်လိုက်သည်။ လျှာကို ခေါက်လိုက်သည်။ လရည်ကို နည်းနည်းထုတ်သည်။ လရည်က နှုတ်ခမ်းဝတွင် ပြည့်သွားတော့ ပြန်စုပ်သွင်းသည်။ လရည်ပြည့်နေသော လျှာကို ဟိုဟိုဒီဒီကစားပြသည်။ နောက်တယောက် သူမ နဖူးကို လက်ဖျားဖြင့်ထောက်၍ မော့ခိုင်းသည်။ သူမမော့၍ လရည်ကို အကုန်မြိုချသည်။ နောက်တယောက် ထပ်မံ၍ သူမပါးစပ်ထဲ ကွင်းတိုက်ချသည်။ လရည်များ သူမပါးစပ်ထဲ အကုန်ဝင်သည်။ သူမက လရည်ကို ဘယ်ပါးစောင် ညာပါးစောင်ထား၍ ဝါးပြသည်။ သွားတဆတ်ဆတ်ခေါက်ရင်း လရည်ကို ပါးစပ်ထဲ ကစားပြသည်။ ထို့နောက် မြိုချသည်။ နောက်တယောက် ထပ်၍ ကွင်းတိုက်ထည့်ပြန်သည်။ သူမက လရည်ကို ငုံ၍ ပလုပ်ကျင်းပြသည်။ ပါးစပ်ထဲ လိပ်နေအောင် ကစားပြသည်။ နောက်ယောက် ထပ်၍ ပါးစပ်ထဲ ကွင်းတိုက်ထည့်သည်။ လရည်များ တော်တော်လေးပါသည်။ သဇင်က လရည်များကို လက်ဝါးပေါ် ထွေးချပြီးနောက် လက်ညိုးဖြင့် မွှေသည်။ ပြီးလျင် ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်သွင်းပြီး မြိုချသည်။ “ခံတွင်း သန့်သွားအောင် ဒါလေးလည်း စားလိုက်ဦးနော် မမ” ကောင်လေးတယောက်က အာလူးချောင်းကြော် ယူလာသည်။

ထိုတယောက်က သူမကို အာလူးချောင်းကြော် တစ်ခုချင်းစီ ကျွေးသည်။ ကျွေးသော်လည်း သူမနှုတ်ခမ်းကို ကစားသေးသည်။ အာလူးချောင်းကြော် ငါးခုလောက်သာ ကုန်သေးသည်။ ထိုတယောက်က တစ်ရှူးဖြင့် ဆီများပေနေသည်ကို သုတ်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲ ကွင်းထုထည့်ပြန်သည်။ သူမ စားပြရပြန်သည်။ နောက်ထပ်တယောက်က လရည်ကို ပါးစပ်ထဲအကုန်မထည့်ဘဲ ပါးတစ်ဖက်နည်းနည်းစီ ထုချသည်။ သဇင်မှာ လက်ချောင်းဖြင့် သပ်ယူမည်လုပ်တော့ နောက်တယောက်က သူမပါးတွင် ပေနေသော လရည်ကို အာလူးချောင်းကြော်ဖြင့် သပ်ယူပြီး သူမကို စားခိုင်းသည်။ သူမမှာ အာလူးချောင်းကြော်ကို လရည်နဲ့ စားရသည်။ “တော်တော်ကောင်းမယ့်ပုံပဲနော် မမ” သဇင်ပြုံးပြရုံသာ ပြုံးပြလိုက်သည်။ ထိုနေ့ သဇင်မှာ လီးရည်များ စားလိုက်ရသည့်အပြင် လီးရည်ကို အာလူးချောင်းကြော်နဲ့တို့စားရရုံမက နောက်ပိုင်းတွင် ကောင်လေးများက အာလူးချောင်းကြော်ပန်းကန်ထဲ ကွင်းထုထည့်၍ လရည်နဲ့ရောနေသော အာလူးချောင်းကြော်ကို သဇင်စားပြလိုက်ရသည်။ ကောင်လေးများ ပြန်သွားတော့ သဇင်ထိုးအန်သည်။ မရတော့ မရ။ “နောက်တစ်ခါဆို ငါမအားဘူးလို့ ပြောပေးပါနော်” ဆရာမလေးသဇင်က ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေကို ထိုနေ့ကိစ္စပြောမပြသော်လည်း နောက်တကြိမ် မကြုံချင်တော့သဖြင့် တားထားသည်။ “ဆရာမလေး သဇင်” မော်ဒယ်မလေး နန်းခင်က ခေါ်လာသည်။ “ဟုတ် ပြောလေ မော်ဒယ်မလေး နန်းခင်” မော်ဒယ်မလေးနန်းခင်ကလည်း ဌာနတစ်ခုတွင်လုပ်သည်။ ထိုဌာနမှာ လူတယောက်က ဓာတ်ပုံအယ်ဘမ်ကြည့်ရာတွင် ခဏခဏတွေ့နေရသော သူမအား ခေါ်ချင်သည်ဆိုလာသဖြင့် မော်ဒယ်မလေးနန်းခင်က ဖုန်းဆက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခု မော်ဒယ်မလေးနန်းခင် ဦးဆောင်နေသော ဌာနက အားကစားဌာနဖြစ်သည်။ တနည်းပြောရလျင် ဘီဒီအက်အမ် ဌာနဖြစ်သည်။ ဧည့်သည်များ လိုချင်ပါက ဌာနခေါင်းဆောင်များကိုယ်တိုင် ကျေကျေနပ်နပ်လိုက်ပေးရတတ်သဖြင့် လက်ထောက်တွေတော့ ထားရရှိရသည်။ သဇင်က သူမလက်ထောက်မလေး ဘီလီကို ထားခဲ့ပြီး မော်ဒယ်မလေးနန်းခင် ဌာနသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ “မမ ခုတလော စွံနေပါလား” “စွံချင်ပါဘူး ဘီလီရယ် ကိုယ့်အဖွဲ့သားနဲ့တင် အဆင်ပြေနေတာ” မှန်ပါသည်။

မှော်ဆရာကိုကိုလေး လက်အောက်တွင် သူမကဲ့သို့ မိန်းကလေးများ ရှိသလို ကောင်လေးများလည်း ရှိသည်။ အုပ်ချုပ်သူ အပိုင်းရှိသလို တချို့အမျိုးသမီးများကလည်း ကောင်လေးငယ်ငယ်လေးကိုလိုချင်ကြရာ ကောင်လေးငယ်ငယ်လေးများလည်း ထားရှိထားသည်။ များသောအားဖြင့် ကောင်လေးများကတော့ နှစ်ဖက်ချွန်က ပိုများသည်။ အချို့ယောက်ျားများကလည်း ကောင်လေးများကိုမှ လိုချင်ကြသည် မဟုတ်ပါလား။ သဇင်ဘာမှ ဆက်ပြောမနေဘဲ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမအား လိုချင်သည့် လူမှာ အသက်သုံးဆယ်ခန့် သန်သန်မာမာတယောက် ဖြစ်သည်။ မိမိအား ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးချင်သည့်လူ၏ ပုံစံကို ကြည့်လိုက်တော့ ရိုးရိုးအေးအေး ခပ်အူအူပုံ။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှ မမြင်ရတာ။ သူမ ထင်သည့်အတိုင်းပင်။ ထိုလူက သဇင်ကို အင်္ဂလိပ် အိတ် ပုံစံတွင် လက်နှစ်ဖက် ခြေနှစ်ဖက် အရည်စ၍ သံကြိုးပါသော လက်ပတ်ဖြင့် သူမလက်ကောက်ဝတ်ကနေ ချည်သည်။ သံကြိုးက တပေလောက် ရှည်သဖြင့် ရုန်း၍ ရသည်။ ခြေထောက်ကိုတော့ လှုပ်မရအောင် ချည်သည်။ ထို့နောက် သူမထမိန်ကို ချွတ်သည်။ ပင်တီကို ဆွဲဖြဲသည်။ သူမတို့အားလုံးက ခပ်ဆွေးဆွေးဘဇ်များကိုသာ ဝတ်ရသဖြင့် ဆွဲဖြဲရလွယ်သည်။ ထိုလူက လီးတုနှစ်ခုပါသော ခုံကို ယူလာသည်။ ထို့နောက် အဆီတမျိုးသုတ်သည်။ လီးတုနှစ်ခုကို ထိုလူက ဓာတ်ခဲစစ်သည်။ ခလုတ် နှိပ်ကြည့်သည်။ လီးတုနှစ်ခုက အောက်ကနေ အပေါ်ကို ထိုးတက်နေသည်။ ထိုလူက အရှိန်နည်းနည်းမြှင့်ကြည့်သည်။ လီးတုနှစ်ခုသည် အပေါ်ကို ခပ်မြန်မြန်ထိုးတက်သည်။ ထို့နောက် အပေါက်ပါသည့် ပါးစပ်ပိတ်ဘုလုံးကိုယူသည်။ နှင်တံတစ်ခုယူသည်။ အနီးရှိ စားပွဲပေါ်တွင် ချထားပြီး နောက်ထပ် နံရံတွင်ချိတ်ထားသော ပစ္စည်းများကို လိုက်ကြည့်သည်။ ထိုထဲမှ ပန်းဖွားတစ်ခု ယူလာသည်။ ထို့နောက် ထိုလူက လက်အိပ်ဝတ်သည်။ “နာမည်က သဇင်တဲ့လား” ထိုလူက သူမမေးစေ့ကို ကိုင်ကာ မေးသည်။ သူမ အသာခေါင်းညိတ်ပြသည်။ “ဒီနေရာမှာ ဖာခေါင်းအဆင့်တောင် ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ တော်တော်ဝါရင့်နေပြီပေါ့” တချို့လူတွေကတော့ သူမတို့ကို အမှန်အတိုင်း ခေါ်ကြသည်။ “မရင့်ပါဘူး” “ဖာမတွေတိုင်း ဒီလိုလိမ်ကြတာချည်းပါပဲ” ထိုလူက ပြောလည်းပြော သဇင်ပါးစပ်ကိုလည်း ဘုလေးနဲ့ပိတ်၍ ခေါင်းတွင်ချည်လိုက်သည်။ သဇင် စကားပြောမရတော့။

ထိုလူက ထမိန်ချွတ်ထားသောကြောင့် ပေါ်နေသော သဇင်ပေါင်ကို ပွတ်သပ်သည်။ ပြီးလျင် အင်္ကျီကို အပေါ်နည်းနည်းပင့်သည်။ “လီးရည်တွေ စုနေတာလား” သဇင့်ဗိုက်ခေါက်ကို ကိုင်ရင်း ဆွဲခါ၍ ပြောသည်။ သဇင်က ဗိုက်ခေါက်နည်းနည်းထူသည်။ ထူရုံမက အရစ်လိုက် အရစ်လိုက်ပါ ထနေသည်။ မတ်တပ်ရပ်သည့်အနေအထားမှာတောင် ဗိုက်ခေါက်က ရစ်နေသည်။ ထိုလူက ဗိုက်ခေါက်ကို ကိုင်၍ ခါရင်း သဇင့်အင်္ကျီကို ပင့်သည်။ ဘော်လီကို အောက်ဆွဲချ၍ နို့ကိုဖော်သည်။ လက်အိပ်ဖြင့် နို့သီးဖျားကို ကိုင်သည်။ နို့သီးခေါင်းကို ညစ်သည်။ ထို့နောက် သဇင့်ပေါင်ကြားကို ပွတ်သပ်သည်။ လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ရင်း သဇင့်အဖုတ်ကို လက်နှစ်ချောင်းသွင်း၍ အပေါ်ကုတ်သည်။ သဇင့်ကိုယ်လုံးပင် မြောက်ချင်ချင် ဖြစ်သွားသည်။ အဖုတ်ထဲ လက်နှစ်ချောင်း အဆုံးထိနှိုက်ပြီး ကုတ်သည်။ သဇင်နို့ကိုလည်း စုပ်သည်။ သဇင်မှာ ပါးစပ်တွင် ဘုလုံးဖြင့် ပိတ်မရဘဲ အော်နေရသည်။ “ဟန်ဆောင်အော်တာလား၊ တကယ်အော်တာလားဟ” အဖုတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းအနှိုက်ခံရပြီး နို့ကိုလည်း အစုပ်ခံရသော သဇင့်အော်သံကို သံသယကပ်ဝင်လိုက်သေးသည်။ ထို့နောက် လီးတုအစုံကို ယူလာသည်။ သဇင့်ပေါင်ကြားထဲ ခုံတစ်လုံးဖြင့် တင်လိုက်သည်။ လီးတုအမြုပ်နှင့် ခုံအမြင့်က ကွက်တိဖြစ်နေသည်။ သဇင်မှာ ဖင်ထဲရော စောက်ဖုတ်ထဲပါ လီးတုနှစ်ချောင်း အသွင်းခံထားရသည်။ “ဖြည်းဖြည်းကြိုက်လား မြန်မြန်ကြိုက်လား” ထိုလူက ခလုတ်ပေါ် လက်တင်ရင်း မေးသည်။ နောက် အရှိန်လျှော့ခလုတ်ကို လျှော့၍ ထိုးတက်နေသော ခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ လီးတုက စောက်ဖုတ်ထဲကော ဖင်ထဲပါ ထိုးတက်နေသည်။ ထိုလူက ကြည့်နေရင်း မြန်သည့် ခလုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလှည့်သည်။ သဇင်မှာ လီးတု၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးထည့်မှုကြောင့် စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ပါ ကွဲလုမတတ်နာသည်။ ထိုလူက ခလုတ်မြန်မြန်လုပ်နေချိန် ခုံတစ်ခုံပေါ် ရပ်ကာ သဇင့်နို့ကို လီးနဲ့ထိုးသည်။ သဇင့်နို့များကို လီးနဲ့ပွတ်သပ်ကစားသည်။ နို့သီးခေါင်းကို လီးနဲ့ဖွသည်။ ထို့နောက် အောက်ဆင်းပြီး နို့ကို စုပ်သည်။ တဖန် ထပ်၍ လီးနဲ့ထိုးပြန်သည်။ သဇင်မှာ နာလွန်းသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတု ထွက်သွားအောင် ရှေ့နောက် ရုန်းသည်။ သို့သော် မရ။

ထိုလူက သဇင့်ပါးစပ်မှ ဘုကို ဖြုတ်ကာ လည်ပင်းတွင်ဆွဲထားပေးသည်။ သဇင်က နာလွန်းသဖြင့် လက်များကို အတင်းရုန်းသည်။ လက်ကောက်ဝတ်တွင် ပတ်ထားသည့် ကြိုးကလည်း ခိုင်လှသည်။ ထိုလူက သဇင့်ကို ကြည့်ရင်း သဇင့်ပေါင်ကို နှင်တံဖြင့် ရိုက်သည်။ နှင်တံက နှစ်ပေလောက်ရှည်သည်။ ထိပ်နားတွင် ကော်ပြားလေး ကပ်ထားသည်။ ထိုကော်ပြားလေးက လက်နှစ်လုံးလောက်သာ ရှိသည်။ ထိုကော်ပြားဖြင့် သဇင်ပေါင်ကို ရိုက်သည်။ ဆတ်ခနဲ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်အောင် ရိုက်သည်။ သဇင်မှာ အမေ့ကိုတ၍ အော်ရသည်။ ဒီလောက် အလိုးခံလာတာ အမေ့ကို မတစဖူး တရသည်။ ထိုလူက ကြိုးတဖက်လာဖြည်ပေးသည်။ ပြီးလျင် သူ့လီးကို ကိုင်၍ ကွင်းတိုက်ခိုင်းသည်။ သဇင်မှာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတုတဆတ်ဆတ်ဖြင့် အထိုးခံနေရသည့်ကြားက လီးကိုကွင်းတိုက်ပေးနေရသည်။ သဇင်လက်တွေ အကြောတွေ တောင့်နေသည်။ အတော်လေး ထိန်းရသည်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဘယ်လောက်ပဲ နာနာ ဖာသည်မဆိုသည်မှာ ဧည့်သည်မငြိုငြင်အောင် နေပေးရမည်ဟု ကိလေသာနန်းတော်ကြီးကို တည်ထောင်ခဲ့သူ ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေက ဆိုသည်မဟုတ်ပါလား။ ထိုလူက လက်ကိုချည်ထားသော ကြိုးနှစ်ဖက်လုံးဖြုတ်ပေးသည်။ လီးတုကတော့ အဖုတ်နဲ့ဖင်ထဲ တပ်ထားမြဲ တပ်ထားသည်။ ထိုသူက ကြိုးဖြုတ်ပေးသော်လည်း လက်နောက်ပြန်ပူးချည်လိုက်သည်။ x တွင် မတ်တပ်အရပ်လိုက်မဟုတ်ဘဲ အထိုင်လိုက် ဖြစ်သွားသည်။ ထိုင်လိုက်ခါမှ လီးတုက ပိုဆောင့်သဖြင့် သဇင် အငြိမ်မနေရ။ ကြွကြွရွရွ ဖြစ်နေရသည်။ ထိုလူက သဇင့်ကို လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ သဇင့်ခေါင်းကို ကိုင်၍ ထိုလူသည် သဇင့်ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်သည်။ သဇင်သည် သူမကို ယောက်ျားတွေ လေးငါးခြောက်ယောက် ဝိုင်း၍ လိုးဖူးသည်။ လေးငါးခြောက်ယောက်မှ တယောက်စီမဟုတ်။ တပြိုင်တည်း လိုးဖူးသည်။ သို့သော် ဤလောက် မနာဟု ထင်သည်။ ထိုစဉ်က ဖီးလ်ပိုရှိသည်။ ခုက စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတာ လီးအစစ်မဟုတ်၍လား မသိ။ နာသည်။

လက်နောက်ပြန်ဖြစ်သဖြင့် ဘာမှ လုပ်မရ။ ထိုလူက ခေါင်းကိုင်၍ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ သဇင် ပါးစပ်ကို အကုန်ဟထားပေးရသည်။ ထိုလူက ပါးစပ်ကို လိုးရင်း လီးကို အာခေါင်စိုက်အောင် ထိုးထည့်သည်။ အာခေါင်ထဲ စိမ်သည်။ သဇင်မှာ ခေါင်းတခါခါ ဖြစ်ရသည်။ ဘယ်လိုမှ မရသည့်အဆုံး ရုန်း၍ ထွက်ရသည်။ ထိုလူက မကျေနပ်၍လား မသိ။ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးနေသော လီးတုကို အရှိန်နည်းနည်းထပ်တင်သည်။ “အား အား အီး အီး အီး” လီးတုက ရိုးရိုးမဟုတ်တော့ဘဲ နည်းနည်း လိမ်၍ ထိုးလာသည်။ သဇင်မှာ ရှေ့တိုးမရ နောက်ဆုတ်မရ ဖြစ်နေသည်။ ထို့နောက် ထိုလူက လီးဖြင့် ပါးစပ်ကို ထပ်လိုးပြန်သည်။ ပါးစပ်ကို လိုး၍ အားရသည့်နောက် သူမကို အိတ် ပေါ် ပြောင်းပြန် ချည်ပြန်သည်။ နောက်ကနေ သူမဖင်ကို လိုးသည်။ “အား အား အီး အား” သဇင်က နာ၍ အော်တော့ ထိုလူက နားငြီးသည်ဆိုကာ သူမလည်ပင်းတွင် ဆွဲထားသော ဘုသီးဖြင့် ပါးစပ်ကို ပိတ်ပြန်သည်။ ပါးစပ်ကို ပိတ်ပြီး ဖင်ဆက်လိုးသည်။ လက်ကို အိတ် ပေါ်တွင် ကပ်ချည်ထားသဖြင့် သဇင်ရုန်းမရ။ လှုပ်မရ။ ထိုလူက ဖင်ကိုသာ လိုးနေသည်။ သူမအိုးကို ပုတ်သည်။ ထို့နောက် ထိုလူသည် အထိုင်လိုက် သူမကို လိုးသည်။ သူမက အပေါ်မှနေ၍ လီးပေါင် ဖင်ဖြင့် ထိုင်ချရသည်။ ထိုလူက လီးတုတစ်ခုဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်၍ မွှေသည်။ အောက်ကနေလည်း ဆောင့်တက်သည်။ လီးတုကိုလည်း မွှေသည်။ သူမလက်ကို ကြိုးမဖြေပေးသေးဘဲ ခပ်ရှည်ရှည်လုပ်ထားသည်။ သူမမှာ ကြိုးကြောင့် လက်မြောက်နေရသည်။ ဖင်ကို လီးအစစ်နဲ့လိုးပြီး စောက်ဖုတ်ကို လီးတုနဲ့ သမခံရသည်။ “ဖာသယ်မ” “ထိုလူက သူမကို ခေါ်သည်။ “အ အင့် ရှင့်” သူမ ညည်းရင်း ထူးသည်။ “ကောင်းလား” သူမခေါင်းညိတ်သည်။ ထို့နောက် ကိုယ်တိုင်ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ ထိုလူက ငြိမ်နေသည်။ သူမက ကြိုးဖြုတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုလူ ကြိုးဖြုတ်ပေးသည်။ သဇင်သည် လီးတုကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပြီး မွှေကာ လီးအစစ်ပေါ် ကိုယ်တိုင် ဆောင့်ချသည်။ ထိုလူက သူမနို့များကို ကိုင်သည်။ သဇင်မှာ အော်၍သာ နေရသည်။

ထိုလူက ဖင်ကို အကြာကြီး လိုးသည်။ ဖင်ကိုသာလိုးနေသည့်အချိန်မှာ နာရီဝက်ကျော်လာသည်။ လိုးရင်း သူမကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ခိုင်းတတ်သည်။ ထိုလူက ပြီးခါနီးတိုင်း ဖင်ထဲ လီးခဏစိမ်ပြီး သူမကို ကြည့်ရင်း နို့များကို ကိုင်၍ စောင့်သည်။ နည်းနည်းပြန်အောင့်နိုင်သည်နှင့် ဆက်လိုးသည်။ သဇင်မှာ ဖင်ကို အကြာဆုံးခံဖူးသည်ထက် ပိုကြာသလို ထင်ရသည်။ ထိုလူသူမဖင်ထဲ ပြီးထည့်သည်။ ထို့နောက် အေးဆေးအဝတ်အစားများဝတ်၍ လေချွန်ကာ သူမကို ချီးကျူးသွားသလို ရက်ချိန်းပင် ယူသွားသေးသည်။ “ပိုက်ဆံစုလိုက်ဦးမယ် နောက်တစ်ပတ်ကျရင် တစ်နည်းပေါ့ သဇင့်ကိုတော့ တော်တော်သဘောကျသွားပြီ” ဗိုလ်ကတော်မလေး ဝေဝေတည်ထောင်၍ ကိုကိုလေးဦးစီးသော ကိလေသာနန်းတော်သည် ဌာနပေါင်းများစွာရှိ၏။ ကျောင်းသူရေးရာဌာနတွင် ကျောင်းတက်ရင်း ပိုက်ဆံလိုသော ကျောင်းသူများလာ၍ အချိန်ပိုင်းအလုပ်ကို လက်ခံသည်။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်မိခင်ဌာနတွင် အချို့ယောက်ျားများ ထူးခြားစွာ ဆက်ဆံလိုသော ကိုယ်ဝန်ဆောင် မိန်းကလေးများ ထားရှိသည်။ အားကစားဌာနတွင် မိန်းမလေးများကို လိုးရသည်ထက် ကိရိယာတန်ဆာပလာ အမျိုးမျိုးဖြင့် ကစားရသည်ကို ကြိုက်သောသူများအတွက် ထားရှိသည်။ ပို့ဆောင်ရေးဌာနတွင် မိန်းကလေးများကို သီးခြားခေါ်ဆောင်သွားလိုသူများအတွက် ထားရှိသည်။ အိမ်ထောင်သည်ဌာနတွင် အိမ်ထောင်ရှိသော်လည်း အဖမ်းခံရ၍လည်းကောင်း မိမိကိုယ်တိုင် မိမိအိမ်ထောင်ဘက်ကို အားမရ၍လည်းကောင်း ရောက်ရှိနေသော မိန်းကလေးများ ရှိသည်။ သုံးဆယ်ကျော်ဌာန နှင့် နှစ်ဆယ်ကျော်ဌာနတွင်တော့ အသက်အလိုက် ထားရှိသည်။ စုစည်းရေးဌာနတွင် မိန်းကလေးတစ်ယောက်တည်းနှင့် အားမရ၍ နှစ်ယောက်သုံးယောက်ရလိုသော ယောက်ျားများအတွက် ထားရှိသည်။ ယောက်ျားလေးများဌာနလည်း ရှိသည်။ သူတို့ကတော့ နှစ်ဖက်ချွန်က များသည်။ ထို့နောက် ထူးခြားသည့် ဌာနလည်း တစ်ခု ရှိပါသေးသည်။ ထိုဌာနမှာ နိုင်ငံခြားရေးဌာန ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့သော ဌာနအသီးသီးတွင် တာဝန်အသီးသီးဖြင့် ထမ်းဆောင်နေသည့် အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင်ကောင်းများ ရှိသည်။ သဇင်သည် မိမိဌာနတွင်နေ၍ တနေ့က ကောင်လေးတစ်စုလရည်များ သောက်ရပြီး လူတယောက်၏ ဘီဒီအက်အမ်နဲ့ အလိုးခံရပြီးနောက် စိတ်ညစ်သွားသည်။ မိမိက အထက်တန်းစာ ဖာသည်မှ ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ အရိုင်းအစိုင်းများအတွက် မဟုတ်။ ထို့ကြောင့် ထိုဌာနနှစ်ခုမှ မိမိဓာတ်ပုံနှင့် မိမိအကြောင်းရာဇဝင်ကို ဖျက်ထားလိုက်သည်။

လောလောဆယ် မတွေ့ချင်သေးဟု ဆိုထားသည်။ သူမက ဤကိလေသာနန်းတော်တွင် နည်းနည်းရာထူးရှိသူဖြစ်သဖြင့် လုပ်ခွင့်ရှိသည်။ မဟုတ်ပါကလည်း မိမိဌာနတစ်ခုတည်းတွင်သာ မိမိစာရင်းသွင်းထားသည်မျိုး လုပ်နိုင်သည်။ အခြားမိန်းကလေးများကိုတော့ သူတို့ကိုကြည့်၍ ဌာနခွဲထားသည်။ သဇင်မှာ ဘီဒီအက်အမ်နဲ့တွေ့ပြီး နောက်နေ့ နိုင်ငံခြားသား တယောက်က သူမကိုခေါ်သည်ဟု ဆိုလာသည်။ “မမ ဟိဟိ” ဘီလီက ရယ်သည်။ ဘီလီကို သူမ မျက်စောင်းစာ ကျွေးလိုက်သည်။ ဘီလီက သူမ မျက်စောင်းကြောင့် ခေါင်းငုံ့သွားသည်။ နိုင်ငံခြားဌာနတွင် စာရေးဆရာမလေးငုဝါနေသည်။ သူမက သဇင့်ကို တွေ့သည်နှင့် “လူမည်းကြီး” ဟုပြောသည်။ တကယ်လည်း သူမလူမည်းကြီးတစ်ယောက်နဲ့တွေ့သည်။ ယူဂန်ဒါနိုင်ငံကဟိသိ ရသည်။ သဇင်သည် မြန်မာမိန်းကလေးများထဲတွင် အရပ်မြင့်သည့် အမျိုးထဲတွင် ပါသည်။ သူမ အရပ်က ငါးပေ ခုနှစ်လက်မ ရှိရာ တော်တော်မြင့်သည်ဟု ဆိုရမည်။ နိုင်ငံခြားသား လူမည်းကြီးက သူမကို မတ်တပ်ရပ်၍ ကြိုနေသည်။ သူမက လူမည်းနားသွားရပ်တော့ အရပ်တူလုနီးပါး ဖြစ်နေသည်။ လူမည်းက သူမ၏ မြန်မာဝတ်စုံကို ကြည့်သည်။ ထိုနေ့တွင် သူမက ပန်းနုရောင်ဝမ်းဆက်ဝတ်ထားသည်။ လူမည်းက သူမဆံပင်ကိုလည်းကောင်း သူမကျောကိုလည်းကောင်း သူမနို့ကိုလည်းကောင်း စမ်းသည်။ နိုင်ငံခြားသားများသည် ဖင်ကြီး မကြီး သိပ်ဂရုစိုက်တတ်သူများ မဟုတ်ဟု မကြာခဏကြားဖူးသဖြင့် သူမထင်သည့်အတိုင်းလည်း မှန်နေသည်။ သူမအိုးကို သိပ်မစမ်း။ သူမကို အကုန်ချွတ်ခိုင်းသဖြင့် သူမချွတ်လိုက်သည်။ ထိုလူမည်းကလည်း ချွတ်သည်။ ဘောင်းဘီတို တစ်ထည်သာ ကျန်သည်။ သူမ ဒူးထောက်၍ လူမည်းလီးကို ထုတ်လိုက်သည်။ “အမလေး” သူမ လန့်သွားသည်ကို လူမည်းက သဘောကျနေဟန် ရှိသည်။ လီးကြီးက တကယ့်မည်းတုံးနေသည်။ သို့သော်လည်း သဇင်တကယ်လန့်သည်မှာ အကြီးဖြစ်သည်။ အရှည်ဖြစ်သည်။ ကြီးလိုက်သည့်လီး။ ရှည်လိုက်သည့်လီး။ သဇင်သည် စောက်ဖုတ်ကျယ်သလို ပါးစပ်လည်း ကျယ်သူဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း လီးကြီးကို ပါးစပ်အတော်ဟပြီး စုပ်ရသည်။ လီးထိပ်က ချွန်သည်။ သူမ ထိပ်ကိုသာ ငုံရသည်။ ပါးစပ်ပြည့်သွားသည်။ သူမ၏ သွယ်လျသော ဆရာမလက်ချောင်းဖြင့် ကိုင်လိုက်တော့ တပတ်ပြည့်အောင် မကိုင်နိုင်ပါ။ သူမနှစ်ဖက်ကိုင်လိုက်သည်။ သူမနှစ်ဖက်ဆုပ်သည်ပင် လီးက နောက်ထပ် လက်နှစ်ဆုပ်စာ ပိုနေသေးသည်။ “ဒါကြီးနဲ့ ငါ့ကိုဒချိမည်ဆိုရင်တော့ ငါသေလောက်တယ်” သဇင်က တိုးငြင်းစွာပြောသည်။

လူမည်းကြီးက အင်္ဂလိပ်လို ဘာလဲဟုမေးသည်။ သူမက ဘာမှမဟုတ်ဘူးဟု ပြန်ပြောပြီး လီးကို ဆက်စုပ်ပေးသည်။ လီးကြီးလုံးပတ်ကို လျက်ပေးသည်။ သဇင်သည်အလိုးခံရဖို့ ကြောက်နေသဖြင့် ထိပ်ကို အားကုန်ငုံကာ စုပ်ပြီး ကွင်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းထုပေးသည်။ လူမည်းက သဘောကျသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ သူမပါးစပ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးသည်။ လီးကြီးက ပါးစပ်ပြည့်သပ်နေသည်။ ပါးစပ်အစွမ်းကုန်ဟထားသည့်တိုင် ပြည့်နေသည်။ လီးဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပါးစပ်ကို လိုးသဖြင့် သဇင်အသက်ရှူလို့ပင် မရတော့။ ထို့ကြောင့် သဇင်လက်မြောက်ရသည်။ လူမည်းက ခဏနားသည်။ ထို့နောက် စားပွဲပေါ်ထိုင်သည်။ စားပွဲပေါ်ထိ သူမကုန်း၍ လီးကို စုပ်ပေးသည်။ လူမည်းကြီးက သူ့လီးမည်းကြီးဖြင့် သဇင့်ပါးကို ပုတ်သည်။ သဇင်မှာ လျာရည်များပင် မထိန်းနိုင်လောက်အောင် လီးမည်းကြီးကို စုပ်ရသည်။ သူမ စုပ်နေတုန်း လူမည်းက သူမလက်ကို ဖယ်သည်။ သူမ လီးကို မကိုင်ဘဲ စုပ်ပေးသည်။ လူမည်းကြီးက သူမခေါင်းကိုတွန်းဖယ်သည်။ သဇင် စားပွဲပေါ် ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သည်။ စားပွဲက တိုသဖြင့် ကိုယ်တဝက်သာ အိပ်သည်။ လူမည်းကြီးက သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားသည်။ ပြီးလျင် လီးမည်းကြီးနဲ့ သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို ထည့်သည်။ သဇင် လေပူများ မှုတ်ထုတ်နေရသည်။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရသည်။ မိမိစအလိုးခံရတုန်းကလို ခံစားရသည်။ ခြေမများလည်း ကုတ်ထားမိသည်။ လူမည်းကတော့ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို အသာထိုးထည့်သည်။ သဇင် လေပူများ မှုတ်ထုတ်ရင်း ခံပေးသည်။ “ဖတ် ဖာခ် ဖာခ ဝူး ဝူး ရှီး ဝူး ဖာ် အိုး အိုး အ အိုး အ” သဇင်အသံစုံအော်သည်။ ဆဲလည်းဆဲပါသည်။ ဆဲတာက ဖာခ်ဟုဆဲသည်။ အဓိပ္ပါယ်ကတော့ လိုးစမ်းပါ ဟုဖြစ်သည်။ ထိုအခါ လူမည်းကြီးကလည်း အားရပါးရ ဒချိသည်။ လူမည်းကြီးသည် သူမကိုကြည့်ရင်း ဒချိသည်။ သူမက နောက်ကို ခေါင်းမော့၍ အော်ရသည်။ လူမည်းက သူမပေါင်ကို မကိုင်တော့ဘဲ စားပွဲပေါ် လက်ထောက်ကာ သူမပေါင်ကို အပေါ်တင်ထားပြီး လိုးသည်။ သူမမှာ အင့်နေအောင် ခံရသည်။ ခဏနေ လူမည်းက ခြေနှစ်ဖက်ကို မြောက်၍ လိုးပြန်သည်။ “ဆပ်.. “ လူမည်းကြီးက လီးထုတ်ပြီး ပြောသည်။ ဆပ်ဆိုတာ စုပ်တာလောက်တော့ ဆရာမဖြစ်ဖူးသော သဇင်တယောက် သိသည်။ လူမည်းကြီးမတ်တပ်တချက်ရပ်သည်။ သဇင်ဒူးထောက်ပြီး လီးမည်းကြီးကို စုပ်သည်။ သူမကိုင်မည်လုပ်တော့ လူမည်းကြီးက သူမလက်ကို အသာဖယ်သည်။ သူမ လီးကို မကိုင်ဘဲ လျှာဖြင့် လီးထိပ်သပ်ယူပြီး ထိပ်အပြည့်ငုံလိုက်သည်။

သူမ ငုံနိုင်သည့် အစွမ်းအကုန် ဖြစ်သည်။ လီးကြီးကို မကိုင်ဘဲ အောက်ကနေ လျှာဖြင့် ပင့်လျက်သည်။ ထိုလူက လီးကိုပင့်ပေးသဖြင့် မည်းတုံးနေသော လပြွတ်ကို လျက်သည်။ လပြွတ်ကို စုပ်သည်။ သဇင်သည် တကယ်တမ်း အသားဖြူသည့်သူတယောက် မဟုတ်။ သို့သော်လည်း တကယ့်ကျီးကန်းမည်းမျိုးနဲ့တွေ့တော့ ဖြူနေသလိုပင် ဖြစ်နေသည်။ “အို” သဇင်သည် စားပွဲကို လက်ထောက်၍ ကုန်းပေးသည်။ လူမည်းကြီးက သူမပေါင်တဖက်ကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ သူမပေါင်တဖက်ထောင်၍ အကုန်းလိုက် အလိုးခံရသည်။ အစက သူမ လက်ထောက်၍ ကုန်းသေးသည်။ သို့သော်လည်း လူမည်းကြီးလီးက သားအိမ်ခေါင်းကို ထိုးဆွရုံသာမက သူမအစာအိမ်တွေကိုပါ လာထောက်နေတော့ နာလွန်းသဖြင့် သူမ လက်ထောက်နိုင်တော့။ စားပွဲပေါ် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျရသည်။ လူမည်းကြီးက သူမခါးကို ဖိပြီး လိုးသည်။ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ပြည့်သိပ်နေသည်။ အဝင်အထွက်ကလည်း ကြမ်းသည်။ လေလုံးဝမခို။ စောက်ဖုတ်ထဲ တပြွတ်ပြွတ်အသံကပင် ထူးခြားနေသည်။ “အ” လူမည်းကြီးက ဖင်လိုးသည်။ သူမ အကြောက်ဆုံးကိစ္စဖြစ်သည်။ ဖင်ထဲ လီးကိုထည့်တော့ သဇင်ခမျာ ဘယ်လိုအော်ရမှန်းပင် မသိတော့။ ဖင်ကို ငါးမိနစ်လောက် လိုးပြီးနောက် လူမည်းက စားပွဲပေါ် အိပ်သည်။ သူမကို ဖင်ဖြင့် အပေါ်ကနေ နောက်ပန်အိပ်၍ ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ သဇင်မှာ ဖင်တခုလုံး နာသဖြင့် မဆောင့်ချရဲ။ လူမည်းကြီးကပင် ဆောင့်ချသည်။ နောက်ထပ် လေးငါးမိနစ်လောက်ကြာ သူမကို စားပွဲပေါ်ကနေ ပက်လက်ဆောင့်ချခိုင်းပြီး လူမည်းကြီးသည် လီးမချွတ်ဘဲ ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်သည်။ သူမပေါင်ကို သူ့ပေါင်အား ကားခွစေသည်။ သဇင်သည် နောက်ပြန်လက်ထောက်ပြီး လီးပေါ် ဖင်ဖြင့် ဆောင့်ချရသည်။ လူမည်းကြီးကလည်း အားမရ၍လားမသိ ဆောင့်တက်သည်။ သဇင့်အော်သံမှာ အသံအလုံပိတ်ထားသည့် အခြားအခန်းထိ ကြားနိုင်မည်ထင်သည်။ “အား အား အာ အိ အား “ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” လူမည်းကြီးသည် ဘေးတစောင်းတိုက်နေ၍ ဆောင့်ချခိုင်းပြန်သည်။

သဇင်မှာ ဒဲ့ဆောင့်ချစဉ်ကပင် မခံနိုင်အောင် နာရသည့်အထဲ တစောင်းဆောင့်ချရတော့ ဖင်ကွဲပြီဟုပင် ထင်သွားသည်။ တစောင်းဆောင့်ချပြီး လူမည်းက သူမကို ပေါင်ကြားထဲ ထည့်ကာ လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ သဇင်မှာ မလိုးတော့သဖြင့် နည်းနည်းဝမ်းသာကာ လီးကို အားပါးတရ စုပ်ပေးသည်။ လူမည်းကြီးက သဇင့်ဆံပင်အား သပ်တင်ကစားသည်။ သဇင်လည်း ခုမှ လူမည်းကြီးကို သေချာကြည့်မိသည်။ ဆံပင်က အကျစ်လိုက် ကျစ်ထားသည်။ ပါးစပ်ကလည်း အပြဲလိုက်။ အောက်နှုတ်ခမ်းကလည်း ထူအစ်ကာ တွဲကျနေသည်။ မျက်နှာကလည်း ချွန်စူးစူး။ မြင်ဖူးသမျထဲတွင် ဤလူကို ကမ္ဘာ့ရုပ်အဆိုးဆုံးဟု ထင်ရသည်။ လူမည်းက လီးစုပ်ပေးနေသော သူမခေါင်းကို အသာဆွဲမော့၍ မတ်တပ်ထသည်။ သူမ လျှာထုတ်၍ မော့ထားသည်။ လူမည်းက လီးမည်းကြီးကို သူမနှုတ်ခမ်းပေါ်တေ့၍ ကွင်းတိုက်ချသည်။ လူမည်း၏ လီးမည်းကြီးမှ လီးရည်ဖြူဖြူ ပျစ်ချွဲချွဲကြီးက သူမနှုတ်ခမ်းဝတွင် ပြည့်လျံသွားသည်။ “တော်ပြီ တော်ပြီ ဒီတစ်သက် ငါ ဒီအလုပ်မျိုး မလုပ်စားတော့ဘူး” သဇင်က ထိုတစ်ပတ်စာ တွေ့ဆုံပွဲတွင် ပြောသည်။ တစ်ပတ်အတွင်း သူမကြုံရသည့်အတွေ့အကြုံက ဆရာမလုပ်စဉ် ဝိုင်းလိုးခံရသော လေးနှစ်တာနှင့် ဤနေရာတွင် ဖာလုပ်စားနေသည့် ရှစ်နှစ်တာအတွင်း အဆိုးဆုံးကာလ ဖြစ်သွားသည်။ “ဒါဆို ငါ့နေရာ ခဏလုပ်ပါလား ဆရာမလေးသဇင်” ဤကဲ့သို့ပြောလိုက်သူက ရှေ့နေမလေး မူမူချယ် ဖြစ်သည်။ “လုပ်ပါ နှစ်ပတ်လေးပဲ လုပ်ကြည့်ပါ ကြိုက်ရင် ဆက်လုပ်နေ ရတယ်” “နှစ်ပတ်က နင်က ဘယ်သွားမလို့လဲ” “နိုင်ငံခြား ခရီးတစ်ခု သွားမလို့” ဆရာမလေးသဇင်က နည်းနည်းအံ့အားသင့်သွားသည်။ ရှေ့နေမလေးမူမူချယ်က ဘာကိစ္စ နိုင်ငံခြားကို သွားမည်နည်းကိုလည်း နည်းနည်း စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ “ဘာမှမဟုတ်ဘူး ပြင်သစ်တယောက်က မူမူချယ်ကို သဘောကျလို့ နိုင်ငံတကာခေါ်ပြီး ဒချိမလို့တဲ့” “နင်ကလည်း” မှော်ဆရာကိုကိုလေး၏ ညာလက်ရုံးထင်ကျော်က ဝင်ပြောသည်။ ထင်ကျော်က ရှေ့နေမလေးကို ကြိုက်နေသည်။ ရှေ့နေမလေးကတော့ ဖာခေါင်းချင်းချင်း ပြန်မကြိုက်။ ပြန်မကြိုက်သည်ကို သိသော ထင်ကျော်ကလည်း ရှေ့နေမလေးကို ခေါ်ဒချိတတ်သည်။

အချင်းချင်း ဒချိလျင် မည်သူမှ ငြင်းပိုင်ခွင့်မရှိဆိုသည့် စည်းကမ်းအရ ရှေ့နေမလေးလည်း ခံရသည်။ ရိုးရိုးမဒချိပဲ ဒချိရင်း ရည်းစားစကား ကပ်ပြောတတ်သေးသည်။ ရှေ့နေမလေးကတော့ မကြားချင်ယောင်သာဆောင်သည်။ “လုပ်ကြည့်မယ်လေ” နောက်နေ့တွင် ဆရာမလေးသဇင်က ရှေ့နေမလေး မူမူချယ်လုပ်သည့် စီရင်ရေးဌာနတွင် အလုပ်လုပ်သည်။ စီရင်ရေးဌာနဆိုသည်မှာ တရားသည်ဖြစ်စေ မတရားသည်ဖြစ်စေ ရောက်လာသည့် မိန်းကလေးများကို အကြောင်းပြချက် အမျိုးမျိုးဖြင့် စွဲချက်တင်ကာ ဖာလုပ်ခိုင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ “နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ” “နီနီအုန်းပါရှင့်” သဇင်သည် နီနီအုန်းဆိုသည့် ကလေးမကို ကြည့်လိုက်သည်။ တကယ့်ကလေးဘိပိ။ အဘိုးကြီးတယောက်က ၁၂ နှစ်အရွယ်မှာတွင် ဒချိဖို့ သေချာမွေးပြီး ၁၃ နှစ်ခွဲတွင် ဒချိခဲ့သည်။ ဒချိတာကလည်း ရိုးရိုးမဟုတ်။ အိမ်ဖော်အဒေါ်ကိုပါ တွဲဖက်ခေါ် ဒချိသည်။ ရိုးရိုးလေး ဒချိမည်ဆို တော်သေးသည်။ ခုတော့ အိမ်ဖော်အဒေါ်ကို ဘီဒီအက်အမ်နည်းဖြင့် အဘိုးကြီးရော သည်ကလေးမလေးပါ ဒချိကြသည်တဲ့။ “အစ်မကကော နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ” “အမ်” သဇင် ကြောင်သွားသည်။ မိမိအမှုသည်က မိမိကို ပြန်မေးသည်တဲ့လား။ “နင့်အကြောင်း အရင်ပြောပါဦး” “ဘာမှ မရှိဘူးလေ၊ သမီးက မိဘမရှိတော့ဘူး၊ ကိုကြီးက သမီးကို စောင့်ရှောက်ပေးထားတာ၊ ပြီးတော့ သမီးအသက်ပြည့်ရင် ကိုကြီးက သမီးကို လက်ထပ်မှာ” “ဒါမဲ့ နင်က အိမ်မှာ ကူလိုက်တဲ့ အိမ်ဖော်ကို လိင်ပစ္စည်းနဲ့ အကြမ်းဖက်တယ်ဆို” “သမီး စကားမှ နားမထောင်တာ လုပ်မှာပေါ့” “ပြီးတော့ နင့်ကို ဦးရဲခေါင်က ညတိုင်း ဒချိတယ်ဆို ဟုတ်လား” “တရားဝင် လက်မထပ်ခင် ဒချိတာလေ နောက်ကျရင် တကယ်တရားဝင် လက်ထပ်မှာ” “နင့်အသက် မပြည့်သေးဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား” “ဘာဆိုင်လို့လဲ ခုသမီးဘာဖြစ်နေလို့လဲ” “ဒီကနေ ပြန်ရင် နင်ဘယ်သွားမလဲ” “အိမ်ပြန်မှာပေါ့” “ဦးရဲခေါင်ကို သက်ငယ်မုဒိမ်းမှုနဲ့ ထောင် ၁၈ နှစ်ချလိုက်တယ်၊ ဒေါ်မြင့်ကို နှိပ်စက်တဲ့အမှုနဲ့ နင့်ကို ထောင် ၁၀ နှစ်ချလိုက်တယ် အဲဒါကိုကော နင်သိလား” “ဘာဆိုင်လို့ ကိုကြီးကို ထောင်ချတာလဲ သမီးကကော ဘယ်မှာ အဲကောင်မစုတ်ကို နှိပ်စက်လို့လဲ” “ကဲ နီနီအုန်း ငါရှည်ရှည်ဝေးဝေးနင်နဲ့ ပြိုင်မငြင်းချင်ဘူး၊ ဒီထောင်မှာနေမလား၊ ကျောက်ခဲ သဲသယ် လမ်းခင်းတဲ့ ထောင်ကို သွားမလား ဒါပဲ သိချင်တယ်” “ဒီမှာက ဘာလုပ်ရမလဲ” “အလှပြင်နေပေါ့” သို့နှင့် နီနီအုပ်ကို ဆယ်ကျော်သက်ဌာနကို ပို့ဖို့ စီစဉ်ရသည်။ နီနီ၏ ပစ္စည်းများကို စစ်လိုက်တော့ သတ္တမတန်း ဖတ်စာအုပ်များနှင့်အတူ ကျောင်းစိမ်းဝတ်စုံလေးများ တွေ့ရသည်။ ငါးနှစ်တိုင်တိုင် ဆရာမ အလုပ်ကို လုပ်ခဲ့သော သဇင်မှာ ကျောင်းစိမ်းကို မြင်တော့ သူမအတိတ်ဘဝကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိသည် ….. ပြီးပါပြီ။