ဒေါ်နှင်းဖြူ
နှင်းဖြူမည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားသည်မသိ။ နိုးလာလျှင် သူမဘယ်ရောက်နေသလဲဆိုသည်ကို မနည်းစဉ်းစားလိုက်ရသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေသော နှင်းဖြူ၏ ဖင်လုံးဖြူဖြူကြီးများ နှင့် ကျောပြင်တစ်ခုလုံး အေးစက်သော ကျောက်စားပွဲ၏ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်မိသည်။
ကျောက်စားပွဲပေါ်တွင် နှင်းဖြူကို လက်ကားယား ခြေကားယား ခါးပတ်ကြိုးများဖြင့် ပက်လက်ချည်နှောင်ထားသည်။ ဆံပင်ရှည်တွေကို ကျောက်စားပွဲခေါင်းရင်းရှိ ခြေထောက်တံများတွင် ချည်နှောင်ထားရာ ခေါင်းကို လုံး၀ လှုပ်မရသည့် အနေအထားတွင် ရှိနေသည်။
မျက်စိနှစ်လုံးကို အဝတ်မည်းဖြင့် စည်းနှောင်ထားသည်။ ခြေနှစ်ချောင်းကို ခါးပတ်နှင့် ချည်ပြီး ဆွဲဖြဲထားရာ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကားပြီး ပြဲဟနေတော့သည်။
အေးစက်နေသော အကျဉ်းခန်းထဲတွင် အသံလုံးဝတိတ်ဆိတ်နေသည်။ နေရောင်မဝင်သော အခန်းမှာ အေးစက်နေသည်။ ကိုယ်တုံးလုံး ဖင်တုံးလုံးနှင့် ကျောက်စားပွဲပေါ်တွင် ပက်လက်ရှိနေသော နှင်းဖြူမှာ ချမ်းလွန်းသဖြင့် တဆတ်ဆတ်တုန်မတတ်ဖြစ်နေရှာသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ကျောက်သားတံခါးကြီး ကျွီကနဲပွင့်လာသံကို ကြားလိုက်ရသည်။
အသံမှာ နှင်းဖြူ၏ ကားထားသော စောက်ဖုတ်တည့်တည့်မှ ထွက်လာရာ နှင်းဖြူမှာ ဆတ်ကနဲ လန့်သွားပြီး ပြဲကားပွင့်ဟနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပိတ်လို ပိတ်ငြား ရှုံ့တွရှုံ့တွ လုပ်နေမိသည်။ တံခါးမှ လူတစ်ယောက်ဝင်လာသော ခြေသံကို ကြားရသည်။
ခြေသံမှာ လေးလံပြီး ရှပ်တိုက်လာသော အသံမျိုးဖြစ်ရာ လူကောင်ကြီးကြီး ယောကျ်ားကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု နှင်းဖြူ ခန့်မှန်းလိုက်မိသည်။ ခြေသံက နှင်းဖြူဘေးနားအထိရောက်လာပြီး ကျောက်ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်တန့်သွားသည်။
နှင်းဖြူခမျာ ကြောက်လွန်း၍ အသက်ပင်မရှူနိုင်ပဲ အောင့်ထားရာ ဖောင်းကားကြီးမားလှသော နို့အုံဖြူဖြူကြီးတွေမှာ ပိုပြီးမောက်တက်နေသယောင်ထင်ရသည်။
ဖတ်ကနဲ အသံကြားရပြီး နှင်းဖြူ၏ နို့အုံကြီးတွေပေါ်မှ ပူကနဲဖြစ်သွားသည်။ အင်း ကနဲ ညည်းညူလိုက်မိသည်။ ခြေသံရှင်လူကြီးမှာ လက်ထဲမှ ဖယောင်းတိုင်ဖြင့် နှင်းဖြူ၏ နို့လုံးကြီးတွေပေါ်မှာ ဖယောင်းစက်တွေ ချနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
နှင်းဖြူ၏ နို့အုံကြီးတွေ တသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ရုန်းကန်နေမိရှာသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေပေါ် တည့်တည့် ဖယောင်းစက်များကို စိမ်ပြေနပြေချနေသည်။ ဖယောင်းတိုင်ကို တဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ရွှေ့လာရာ စောက်ဖုတ်နားရောက်လာသည်။ စောက်စိတည့်တည့်ကို ဖယောင်းစက် နှစ်စက်ခန့် ကျသွားသည်။ နှင်းဖြူ၏ မျက်လုံးများမှ မျက်ရည်တွေတွေစီးကျလာသည်။
ဖယောင်းရည်များက စောက်စိပေါ်တွင် အဖတ်အဖတ်ပင် ဖြစ်ကာ ဖုံးအုပ်သွားသည်။ နှင်းဖြူ အော်ချင်သော်လည်း ပါးစပ်ထဲတွင် ပင်ပေါင်ဘောလုံးကို ထည့်ပြီး အဝတ်ဖြင့်စီးထားရာ အော်မရဘဲညည်းသာညည်းနေရရှာသည်။
ဖယောင်းစက်ချသူ လူထွားကြီးသည် နှင်းဖြူ၏ အနားမှ ခွာသွားသံကြားလိုက်ရသည်။ နံရံတွင် ကပ်ထားသော ကြာပွတ်ရှည်ကြီးကို ဖြုတ်ယူပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဒရွတ်တိုက် ဆွဲလာသံကို ကြားလိုက်ရသည်။
အချိန်ဆိုင်းမနေဘဲ ရွှမ်းကနဲ နှင်းဖြူ၏ အဝတ်မဲ့သော ကိုယ်လုံးလေးကို အကြင်နာကင်းစွာ ပိတ်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ ပထမ ဒုတိယ ကြာပွတ် အချက်ပေါင်းများစွာ နှင်းဖြူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ကျရောက်လာသည်။
နှင်းဖြူ၏ လှပ ဖြူဖွေးသော ကိုယ်လုံးနုနုလေးမှာ ကြာပွတ် အရှိုးရာ ဗလပွနှင့် မြင်မကောင်းအောင် သွေးချင်းချင်းနီလာတော့သည်။ တကိုယ်လုံးမှာလည်း တီကောင်ကို ဆားတို့သလို တွန့်တွန့်လူးနေရှာတော့သည်။
အားရအောင် ရိုက်နှက်ပြီးလျှင် လူကြမ်းကြီးသည် စောက်ဖုတ်နှင့် မျက်နှာမူရာဆီမှ စက်ခုံကြီးတစ်လုံးကို နှင်းဖြူ၏ ပေါင်ခွကြားကို တွန်းယူလာသံကြားရသည်။ စက်ခုံကြီး၏ အလည်မှ ရာဘာတုတ်တံကြီးကို နှင်းဖြူ၏ ကားနေသော စောက်ဖုတ်ကြီး၏ အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။
စက်ခလုတ်များကို ဖွင့်လိုက်ရာ ရာဘာတုတ်တံကြီးသည် လီးတန်ကြီးပမာ နှင်းဖြူ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်ပြီး အသားကုန်လိုးလေတော့သည်။
နှင်းဖြူမှာ စောက်ခေါင်းဝကို ဖင်လုံးကြွက်သားအားလေးတွေစုပြီး အသားကုန် ညှစ်ပိတ်ပါသော်လည်း ရာဘာတုတ်ကြီး၏ထိပ်တွင် ချောဆီသုတ်ထားသောကြောင့် အတံကြီးမှာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှောကနဲလျှောကနဲ ဝင်ဝင်သွားတော့သည်။
ကြာပွတ်ဖြင့် အရိုက်ခံရသောကြောင့် နာကျင်ပြီး မေ့မျောလုဖြစ်နေရာမှ ရာဘာတုတ်ကြီးနှင့် အဆက်မပြတ်အလိုးခံရသဖြင့် နှင်းဖြူ၏ ကိုယ်ခန္ဓာမှာ တမျိုးဖြစ်လာသည်။
မိန်းမဆိုသည်မှာ စောက်ဖုတ်ထဲ အချောင်းထည့်ပြီး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်လျှင် ကောင်းလာသည်မှာ သဘာဝဖြစ်သည့်အားလျော်စွာ နှင်းဖြူမှာလည်း ကိုယ်လုံးအောက်ပိုင်း ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းနားဆီမှ ကာမခံစားမှုက နာကျင်မှုနှင့်အတူ ရောယှက်ပြီး တလိပ်လိပ်ထလာသည်။သို့သော်လူယုတ်မာကြီးမှာနှင်းဖြူကိုသာယာခွင့်မပေးပေ။
နှင်းဖြူ၏ နို့အုံဆီမှ စူးကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ အပ်နှင့် အထိုးခံရသလို နာကျင်မှုမျိုးဖြစ်သည်။ အမှန်မှာလည်း ယောကျ်ားကြီးက နှင်းဖြူ၏နို့တွေကို အပ်နှင့် ဆွကာ ထိုးစိုက်နေခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ရာဘာချောင်းကြီးက စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချက်လိုးတိုင်း နို့အုံကြီးတွေ နို့သီးခေါင်းတွေကို အပ်နှင့် တစ်ချက်စီ စည်းချက်ကျစွာ ထိုးဆွနေသည်။
စောက်ဖုတ်ဆီမှ ကာမစည်းစိမ်နှင့် နို့နှစ်လုံးဆီမှ နာကျင်စူးရှခံရခက်မှုတို့မှာ စည်းချက်ကျကျ တပြိုင်တည်း ပေါ်ထွက်နေသည်။ နှင်းဖြူတစ်ယောက် ခံစားချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းနှစ်လုံးနှင့် နို့အုံနှစ်လုံးဆီမှ အနီရင့်ရောင် သွေးစက်များစီးကျလာသလို စောက်ခေါင်းထဲမှလည်း စောက်ရည် ပျစ်ခွဲျချွဲတွေ ဒလဟော ထွက်ကျလာတော့သည်။
ရုတ်တရက် နှင်းဖြူ၏ လည်ပင်းသားလေးများပေါ်သို့ လူသန်ကြီးကလက်ကြမ်းကြီးများဖြင့် အုပ်ပြီး ဖမ်းကိုင်လိုက်သည်။ နှင်းဖြူ အသက်ဝအောင် မရှူနိုင်မီမှာပင် လက်ကြမ်းကြီးများက နှင်းဖြူ၏ လည်မျိုလေးကို ရက်စက်စွာ ဖျစ်ညှစ်ပစ်တော့သည်။ နှင်းဖြူအသက်လုံးဝရှူမရတော့သည်အထိ ဖျစ်ညှစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ လူကြီးမှာ လည်ပင်းညှစ်နေသော လက်တစ်ဘက်ကို ဖယ်လိုက်သည်။
နှင်းဖြူ ကြိုးစားပြီး အသက်ရှူကြည့်သော်လည်း လက်တစ်ဘက်တည်းဖြင့် ညှစ်ထားရုံဖြင့် လည်မျိုတစ်ခုလုံးကို ပိတ်ဆို့ထားနိုင်သည်ကို ခံစားနေရသည်။ လူသန်ကြီးမှာ ကျန်လက်တစ်ဘက်ဖြင့် နှင်းဖြူ၏ ဒဏ်ရာလွှမ်းနေသော စောက်စိလေးကို လက်မ လက်ညှိုးသုံးကာ ဆွဲညှစ်လိုက်ပြန်သည်။ နှင်းဖြူတကိုယ်လုံးမှ အကြောတွေ လျှပ်စီးလက်သလို ဖြစ်သွားသည်။
ရင်ဘတ်ပေါ်မှ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးမှာ နောက်ဆုံးမသေခင် ဝင်လေရလိုရငြား လှိုင်းထသလို လှုပ်ရှားပြီး ဆန့်တငင်ငင်ဖြင့် အသက်ရှူဖို့ကြိုးစားနေဆဲမှာ အညှစ်ခံရသော စောက်စိဆီမှ အပြင်းထန်ဆုံးကာမခံစားမှုကြောင့် စောက်ခေါင်းထဲမှ ခွဲျပျစ်ပျစ်စောက်ရည်တွေမှာ ရေပိုက်ပေါက်သလို ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာတော့သည်။
နှင်းဖြူ၏ သွေးသံရဲရဲနှင့် ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်မှာ လေထဲသို့ လွင့်တက်သွားသလို ထင်မှတ်လိုက်မိသည်။ ဘဝမကူးမီ ကာမစည်းစိမ်ကို ပေးလိုက်သော စောက်စိလေးနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို နှင်းဖြူစိတ်ကူးနှင့် ကျေးဇူးတင်လိုက်မိသေးသည်။
နှင်းဖြူတစ်ယောက် တကိုယ်လုံးတွင် ခံစားမှုအကြီးဆုံး စောက်စိလေးကို ပြားကပ်ကြေမွသွားအောင် လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဖိချေသည်ကို ခံရင်း ဖင်ခေါင်း ပေါင်ခြံကြွက်သားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး အရည်တွေ ထွက်ကျနေသော စောက်ဖုတ်အဝလေးကို ဖုုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်နှင့် တရှုံ့ရှုံ့တပွပွလုပ်ရင်း ဘဝမှာ နောက်ဆုံးအကြိမ်ပြီးနိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေဆဲမှာ လူကြမ်းကြီးက
သူ၏ လက်ချောင်းကြီးတွေကို နှင်းဖြူလည်မျိုလေးပေါ်မှ ရုတ်တရက် ဖယ်ပေးလိုက်သည့်အပြင် ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသော ဘောလုံးနှင့်အဝတ်တို့ကိုပါဖြေပေးလိုက်လေရာအားးးးးးးးးးရှိုက်သွင်းလိုက်သောလေမှာ ပါးစပ်မှဝင်သွားပြီး စောက်ခေါင်းမှ ပြန်ထွက်သွားသလို နှင်းဖြူ ထင်မှတ်လိုက်မိသည်။ နှင်းဖြူ၏ အောက်ပိုင်း စောက်ဖုတ်နေရာမှ ဘောလုံးပေါက်သလို ပေါက်ထွက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
တကယ်လည်း ရေဘောလုံးကြီးဖောင်းကနဲ ပေါက်ထွက်သွားသလို နှင်းဖြူ၏ စောက်ဖုတ်အပေါက်ထဲမှ စောက်ရည်တွေ တဖျန်းဖျန်း ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ စောက်ရည်တွေမှာ ပျစ်ကနဲ ပျစ်ကနဲ မပြီးနိုင် မစီးနိုင် တော်တော်ကြာကြာပန်းထွက်နေသေးသည်။ စောက်ရည်တွေ ကုန်သွားလျှင် စောက်ဖုတ်ထဲမှ သေးတွေက တရှူးရှူး ပေါက်ကျလာပြန်သည်။
နှင်းဖြူတကိုယ်လုံး ပျော့ဖတ်ပြီး အသေကောင်လို အားယုတ်ကျသွားသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာလည်း ဖောင်းကားနေရာမှ ပြဲလန်ပြီး ပြာနှမ်းကာ တဖြည်းဖြည်း ညှိုးကျသွားသည်။ နှင်းဖြူ၏ အသိစိတ်ဝိညာဉ်မှာ သူမ၏ သွေးသံရဲရဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးကို တဖြည်းဖြည်း စွန့်ခွာသွားတော့သည်။
နှင်းဖြူပြန်နိုးလာလျှင် ချည်ထားသော ကြိုးတွေ မရှိတော့တာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သန့်ရှင်းနေသော အိပ်ရာဖြူဖြူပေါ်တွင် သက်သာစွာအိပ်ပျော်နေသည်။ ကိုယ်ပေါ်တွင် ညဝတ်စုံ အဖြူလေးကို ဝတ်ထားသည်။
အကျႌအောက်တွင် ပတ်တီးဖြူဖြူများ တကိုယ်လုံးလိုလို စည်းထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နှင်းဖြူ အိပ်ရာမှ ခြေလွှဲကာ ထိုင်လိုက်သည်။ ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်တွင် ဆေးပုလင်းတစ်ပုလင်းကို တွေ့ရသည်။
မော်ဖင်း ဟု ရေးထားသော ပုလင်းထဲမှ ဆေးတလုံးကို မော့လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ခြေရင်းမှ အပြင်သွားသည့် ဝတ်စုံကို ထပြီးဝတ်လိုက်သည်။ လက်ဆွဲအိတ်ကို ယူသည်။ အိတ်ထဲမှာ ဒေါ်လာရာတန်အထပ်လိုက်ကိုယူပြီး စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အိတ်ကို လွယ်ပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်လိုက်သည်။ အခန်းဝတွင် လူထွားကြီးတစ်ယောက်စောင့်နေသည်။
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒေါ်နှင်းဖြူ။ နောက်လည်း လာအားပေးပါဦး
ေဒၚႏွင္းျဖဴ
ႏွင္းျဖဴမည္မွ်ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ။ ႏိုးလာလွ်င္ သူမဘယ္ေရာက္ေနသလဲဆိုသည္ကို မနည္းစဥ္းစားလိုက္ရသည္။ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနေသာ ႏွင္းျဖဴ၏ ဖင္လုံးျဖဴျဖဴႀကီးမ်ား ႏွင့္ ေက်ာျပင္တစ္ခုလုံး ေအးစက္ေသာ ေက်ာက္စားပြဲ၏ အထိအေတြ႕ကို ခံစားလိုက္မိသည္။
ေက်ာက္စားပြဲေပၚတြင္ ႏွင္းျဖဴကို လက္ကားယား ေျခကားယား ခါးပတ္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ပက္လက္ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည္။ ဆံပင္ရွည္ေတြကို ေက်ာက္စားပြဲေခါင္းရင္းရွိ ေျခေထာက္တံမ်ားတြင္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားရာ ေခါင္းကို လုံး၀ လႈပ္မရသည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေနသည္။
မ်က္စိႏွစ္လုံးကို အဝတ္မည္းျဖင့္ စည္းေႏွာင္ထားသည္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခါးပတ္ႏွင့္ ခ်ည္ၿပီး ဆြဲၿဖဲထားရာ ေပါင္လုံးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေဖာင္းကားၿပီး ၿပဲဟေနေတာ့သည္။
ေအးစက္ေနေသာ အက်ဥ္းခန္းထဲတြင္ အသံလုံးဝတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ေနေရာင္မဝင္ေသာ အခန္းမွာ ေအးစက္ေနသည္။ ကိုယ္တုံးလုံး ဖင္တုံးလုံးႏွင့္ ေက်ာက္စားပြဲေပၚတြင္ ပက္လက္ရွိေနေသာ ႏွင္းျဖဴမွာ ခ်မ္းလြန္းသျဖင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္မတတ္ျဖစ္ေနရွာသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ေက်ာက္သားတံခါးႀကီး ကြၽီကနဲပြင့္လာသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။
အသံမွာ ႏွင္းျဖဴ၏ ကားထားေသာ ေစာက္ဖုတ္တည့္တည့္မွ ထြက္လာရာ ႏွင္းျဖဴမွာ ဆတ္ကနဲ လန႔္သြားၿပီး ၿပဲကားပြင့္ဟေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပိတ္လို ပိတ္ျငား ရႈံ႕တြရႈံ႕တြ လုပ္ေနမိသည္။ တံခါးမွ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာေသာ ေျခသံကို ၾကားရသည္။
ေျခသံမွာ ေလးလံၿပီး ရွပ္တိုက္လာေသာ အသံမ်ိဳးျဖစ္ရာ လူေကာင္ႀကီးႀကီး ေယာက်္ားႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ႏွင္းျဖဴ ခန႔္မွန္းလိုက္မိသည္။ ေျခသံက ႏွင္းျဖဴေဘးနားအထိေရာက္လာၿပီး ေက်ာက္ကုတင္ေဘးတြင္ ရပ္တန႔္သြားသည္။
ႏွင္းျဖဴခမ်ာ ေၾကာက္လြန္း၍ အသက္ပင္မရႉႏိုင္ပဲ ေအာင့္ထားရာ ေဖာင္းကားႀကီးမားလွေသာ ႏို႔အုံျဖဴျဖဴႀကီးေတြမွာ ပိုၿပီးေမာက္တက္ေနသေယာင္ထင္ရသည္။
ဖတ္ကနဲ အသံၾကားရၿပီး ႏွင္းျဖဴ၏ ႏို႔အုံႀကီးေတြေပၚမွ ပူကနဲျဖစ္သြားသည္။ အင္း ကနဲ ညည္းညဴလိုက္မိသည္။ ေျခသံရွင္လူႀကီးမွာ လက္ထဲမွ ဖေယာင္းတိုင္ျဖင့္ ႏွင္းျဖဴ၏ ႏို႔လုံးႀကီးေတြေပၚမွာ ဖေယာင္းစက္ေတြ ခ်ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ႏွင္းျဖဴ၏ ႏို႔အုံႀကီးေတြ တသိမ့္သိမ့္တုန္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ေနမိရွာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြေပၚ တည့္တည့္ ဖေယာင္းစက္မ်ားကို စိမ္ေျပနေျပခ်ေနသည္။ ဖေယာင္းတိုင္ကို တျဖည္းျဖည္း ေအာက္သို႔ေ႐ႊ႕လာရာ ေစာက္ဖုတ္နားေရာက္လာသည္။ ေစာက္စိတည့္တည့္ကို ဖေယာင္းစက္ ႏွစ္စက္ခန႔္ က်သြားသည္။ ႏွင္းျဖဴ၏ မ်က္လုံးမ်ားမွ မ်က္ရည္ေတြေတြစီးက်လာသည္။
ဖေယာင္းရည္မ်ားက ေစာက္စိေပၚတြင္ အဖတ္အဖတ္ပင္ ျဖစ္ကာ ဖုံးအုပ္သြားသည္။ ႏွင္းျဖဴ ေအာ္ခ်င္ေသာ္လည္း ပါးစပ္ထဲတြင္ ပင္ေပါင္ေဘာလုံးကို ထည့္ၿပီး အဝတ္ျဖင့္စီးထားရာ ေအာ္မရဘဲညည္းသာညည္းေနရရွာသည္။
ဖေယာင္းစက္ခ်သူ လူထြားႀကီးသည္ ႏွင္းျဖဴ၏ အနားမွ ခြာသြားသံၾကားလိုက္ရသည္။ နံရံတြင္ ကပ္ထားေသာ ၾကာပြတ္ရွည္ႀကီးကို ျဖဳတ္ယူၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ဒ႐ြတ္တိုက္ ဆြဲလာသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။
အခ်ိန္ဆိုင္းမေနဘဲ ႐ႊမ္းကနဲ ႏွင္းျဖဴ၏ အဝတ္မဲ့ေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို အၾကင္နာကင္းစြာ ပိတ္႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။ ပထမ ဒုတိယ ၾကာပြတ္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏွင္းျဖဴ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔က်ေရာက္လာသည္။
ႏွင္းျဖဴ၏ လွပ ျဖဴေဖြးေသာ ကိုယ္လုံးႏုႏုေလးမွာ ၾကာပြတ္ အရႈိးရာ ဗလပြႏွင့္ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီလာေတာ့သည္။ တကိုယ္လုံးမွာလည္း တီေကာင္ကို ဆားတို႔သလို တြန႔္တြန႔္လူးေနရွာေတာ့သည္။
အားရေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ၿပီးလွ်င္ လူၾကမ္းႀကီးသည္ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာမူရာဆီမွ စက္ခုံႀကီးတစ္လုံးကို ႏွင္းျဖဴ၏ ေပါင္ခြၾကားကို တြန္းယူလာသံၾကားရသည္။ စက္ခုံႀကီး၏ အလည္မွ ရာဘာတုတ္တံႀကီးကို ႏွင္းျဖဴ၏ ကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး၏ အဝတြင္ ေတ့လိုက္သည္။
စက္ခလုတ္မ်ားကို ဖြင့္လိုက္ရာ ရာဘာတုတ္တံႀကီးသည္ လီးတန္ႀကီးပမာ ႏွင္းျဖဴ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္လုပ္ၿပီး အသားကုန္လိုးေလေတာ့သည္။
ႏွင္းျဖဴမွာ ေစာက္ေခါင္းဝကို ဖင္လုံးႂကြက္သားအားေလးေတြစုၿပီး အသားကုန္ ညႇစ္ပိတ္ပါေသာ္လည္း ရာဘာတုတ္ႀကီး၏ထိပ္တြင္ ေခ်ာဆီသုတ္ထားေသာေၾကာင့္ အတံႀကီးမွာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ေလွ်ာကနဲေလွ်ာကနဲ ဝင္ဝင္သြားေတာ့သည္။
ၾကာပြတ္ျဖင့္ အ႐ိုက္ခံရေသာေၾကာင့္ နာက်င္ၿပီး ေမ့ေမ်ာလုျဖစ္ေနရာမွ ရာဘာတုတ္ႀကီးႏွင့္ အဆက္မျပတ္အလိုးခံရသျဖင့္ ႏွင္းျဖဴ၏ ကိုယ္ခႏၶာမွာ တမ်ိဳးျဖစ္လာသည္။
မိန္းမဆိုသည္မွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ အေခ်ာင္းထည့္ၿပီး သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္လွ်င္ ေကာင္းလာသည္မွာ သဘာဝျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ႏွင္းျဖဴမွာလည္း ကိုယ္လုံးေအာက္ပိုင္း ဝမ္းဗိုက္ေအာက္ပိုင္းနားဆီမွ ကာမခံစားမႈက နာက်င္မႈႏွင့္အတူ ေရာယွက္ၿပီး တလိပ္လိပ္ထလာသည္။သို႔ေသာ္လူယုတ္မာႀကီးမွာႏွင္းျဖဴကိုသာယာခြင့္မေပးေပ။
ႏွင္းျဖဴ၏ ႏို႔အုံဆီမွ စူးကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ အပ္ႏွင့္ အထိုးခံရသလို နာက်င္မႈမ်ိဳးျဖစ္သည္။ အမွန္မွာလည္း ေယာက်္ားႀကီးက ႏွင္းျဖဴ၏ႏို႔ေတြကို အပ္ႏွင့္ ဆြကာ ထိုးစိုက္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ရာဘာေခ်ာင္းႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ကို တစ္ခ်က္လိုးတိုင္း ႏို႔အုံႀကီးေတြ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို အပ္ႏွင့္ တစ္ခ်က္စီ စည္းခ်က္က်စြာ ထိုးဆြေနသည္။
ေစာက္ဖုတ္ဆီမွ ကာမစည္းစိမ္ႏွင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးဆီမွ နာက်င္စူးရွခံရခက္မႈတို႔မွာ စည္းခ်က္က်က် တၿပိဳင္တည္း ေပၚထြက္ေနသည္။ ႏွင္းျဖဴတစ္ေယာက္ ခံစားခ်က္ေတြ ျပင္းထန္လြန္းသျဖင့္ တကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္လုံးႏွင့္ ႏို႔အုံႏွစ္လုံးဆီမွ အနီရင့္ေရာင္ ေသြးစက္မ်ားစီးက်လာသလို ေစာက္ေခါင္းထဲမွလည္း ေစာက္ရည္ ပ်စ္ခြဲ်ခြၽဲေတြ ဒလေဟာ ထြက္က်လာေတာ့သည္။
႐ုတ္တရက္ ႏွင္းျဖဴ၏ လည္ပင္းသားေလးမ်ားေပၚသို႔ လူသန္ႀကီးကလက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားျဖင့္ အုပ္ၿပီး ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္။ ႏွင္းျဖဴ အသက္ဝေအာင္ မရႉႏိုင္မီမွာပင္ လက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားက ႏွင္းျဖဴ၏ လည္မ်ိဳေလးကို ရက္စက္စြာ ဖ်စ္ညႇစ္ပစ္ေတာ့သည္။ ႏွင္းျဖဴအသက္လုံးဝရႉမရေတာ့သည္အထိ ဖ်စ္ညႇစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လူႀကီးမွာ လည္ပင္းညႇစ္ေနေသာ လက္တစ္ဘက္ကို ဖယ္လိုက္သည္။
ႏွင္းျဖဴ ႀကိဳးစားၿပီး အသက္ရႉၾကည့္ေသာ္လည္း လက္တစ္ဘက္တည္းျဖင့္ ညႇစ္ထား႐ုံျဖင့္ လည္မ်ိဳတစ္ခုလုံးကို ပိတ္ဆို႔ထားႏိုင္သည္ကို ခံစားေနရသည္။ လူသန္ႀကီးမွာ က်န္လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ ႏွင္းျဖဴ၏ ဒဏ္ရာလႊမ္းေနေသာ ေစာက္စိေလးကို လက္မ လက္ညႇိဳးသုံးကာ ဆြဲညႇစ္လိုက္ျပန္သည္။ ႏွင္းျဖဴတကိုယ္လုံးမွ အေၾကာေတြ လွ်ပ္စီးလက္သလို ျဖစ္သြားသည္။
ရင္ဘတ္ေပၚမွ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးမွာ ေနာက္ဆုံးမေသခင္ ဝင္ေလရလိုရျငား လႈိင္းထသလို လႈပ္ရွားၿပီး ဆန႔္တငင္ငင္ျဖင့္ အသက္ရႉဖို႔ႀကိဳးစားေနဆဲမွာ အညႇစ္ခံရေသာ ေစာက္စိဆီမွ အျပင္းထန္ဆုံးကာမခံစားမႈေၾကာင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ခြဲ်ပ်စ္ပ်စ္ေစာက္ရည္ေတြမွာ ေရပိုက္ေပါက္သလို ပြက္ကနဲ ပြက္ကနဲ ထြက္က်လာေတာ့သည္။
ႏွင္းျဖဴ၏ ေသြးသံရဲရဲႏွင့္ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေလထဲသို႔ လြင့္တက္သြားသလို ထင္မွတ္လိုက္မိသည္။ ဘဝမကူးမီ ကာမစည္းစိမ္ကို ေပးလိုက္ေသာ ေစာက္စိေလးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ႏွင္းျဖဴစိတ္ကူးႏွင့္ ေက်းဇူးတင္လိုက္မိေသးသည္။
ႏွင္းျဖဴတစ္ေယာက္ တကိုယ္လုံးတြင္ ခံစားမႈအႀကီးဆုံး ေစာက္စိေလးကို ျပားကပ္ေၾကမြသြားေအာင္ လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဖိေခ်သည္ကို ခံရင္း ဖင္ေခါင္း ေပါင္ၿခံႂကြက္သားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါၿပီး အရည္ေတြ ထြက္က်ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အဝေလးကို ဖုုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္ႏွင့္ တရႈံ႕ရႈံ႕တပြပြလုပ္ရင္း ဘဝမွာ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ၿပီးႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနဆဲမွာ လူၾကမ္းႀကီးက
သူ၏ လက္ေခ်ာင္းႀကီးေတြကို ႏွင္းျဖဴလည္မ်ိဳေလးေပၚမွ ႐ုတ္တရက္ ဖယ္ေပးလိုက္သည့္အျပင္ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားေသာ ေဘာလုံးႏွင့္အဝတ္တို႔ကိုပါေျဖေပးလိုက္ေလရာအားးးးးးးးးးရႈိက္သြင္းလိုက္ေသာေလမွာ ပါးစပ္မွဝင္သြားၿပီး ေစာက္ေခါင္းမွ ျပန္ထြက္သြားသလို ႏွင္းျဖဴ ထင္မွတ္လိုက္မိသည္။ ႏွင္းျဖဴ၏ ေအာက္ပိုင္း ေစာက္ဖုတ္ေနရာမွ ေဘာလုံးေပါက္သလို ေပါက္ထြက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
တကယ္လည္း ေရေဘာလုံးႀကီးေဖာင္းကနဲ ေပါက္ထြက္သြားသလို ႏွင္းျဖဴ၏ ေစာက္ဖုတ္အေပါက္ထဲမွ ေစာက္ရည္ေတြ တဖ်န္းဖ်န္း ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ ေစာက္ရည္ေတြမွာ ပ်စ္ကနဲ ပ်စ္ကနဲ မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာပန္းထြက္ေနေသးသည္။ ေစာက္ရည္ေတြ ကုန္သြားလွ်င္ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ေသးေတြက တရႉးရႉး ေပါက္က်လာျပန္သည္။
ႏွင္းျဖဴတကိုယ္လုံး ေပ်ာ့ဖတ္ၿပီး အေသေကာင္လို အားယုတ္က်သြားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလည္း ေဖာင္းကားေနရာမွ ၿပဲလန္ၿပီး ျပာႏွမ္းကာ တျဖည္းျဖည္း ညႇိဳးက်သြားသည္။ ႏွင္းျဖဴ၏ အသိစိတ္ဝိညာဥ္မွာ သူမ၏ ေသြးသံရဲရဲ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးကို တျဖည္းျဖည္း စြန႔္ခြာသြားေတာ့သည္။
ႏွင္းျဖဴျပန္ႏိုးလာလွ်င္ ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးေတြ မရွိေတာ့တာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သန႔္ရွင္းေနေသာ အိပ္ရာျဖဴျဖဴေပၚတြင္ သက္သာစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ကိုယ္ေပၚတြင္ ညဝတ္စုံ အျဖဴေလးကို ဝတ္ထားသည္။
အက်ႌေအာက္တြင္ ပတ္တီးျဖဴျဖဴမ်ား တကိုယ္လုံးလိုလို စည္းထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႏွင္းျဖဴ အိပ္ရာမွ ေျခလႊဲကာ ထိုင္လိုက္သည္။ ကုတင္ေဘး စားပြဲေပၚတြင္ ေဆးပုလင္းတစ္ပုလင္းကို ေတြ႕ရသည္။
ေမာ္ဖင္း ဟု ေရးထားေသာ ပုလင္းထဲမွ ေဆးတလုံးကို ေမာ့လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေျခရင္းမွ အျပင္သြားသည့္ ဝတ္စုံကို ထၿပီးဝတ္လိုက္သည္။ လက္ဆြဲအိတ္ကို ယူသည္။ အိတ္ထဲမွာ ေဒၚလာရာတန္အထပ္လိုက္ကိုယူၿပီး စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အိတ္ကို လြယ္ၿပီး အခန္းထဲမွ ထြက္လိုက္သည္။ အခန္းဝတြင္ လူထြားႀကီးတစ္ေယာက္ေစာင့္ေနသည္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဒၚႏွင္းျဖဴ။ ေနာက္လည္း လာအားေပးပါဦး
Leave a Reply