UHDSTREAMS

ကိုမျိုးဝေ…ဗျာ….ကိုမျိုးဝေ…..အော်……ပြောပါနဒီနှင်းရဲ့“ဟိုလေ…သော်သော့်ကိုလာနွိုးနော်”“အင်းပါ နဒီနှင်းရယ်”“သေသေချာချာလာနွိုးနော်….အင်း…ကားကစထွက်မှာ သုံးနာရီဆိုတော့ နှစ်နာရီလောက်လာနွိုးသိလား”“အင်းပါ….နှစ်နာရီ….နှစ်နာရီ…..မဖြစ်သေးပါဘူး…ကိုမျိုးဝေရယ်….နှစ်နာရီလာနွိုးတော့ နဒီနှင်း ပြင်မှာဆင်မှာနဲ့ဆိုတော့ သုံးနာရီမမှီဘဲနေအုန်းမယ်….ဒီတော့..”” ““ဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ နဒီနှင်းပြောလေ….”” ““မထူးပါဘူး ကိုမျိုးဝေရယ်….နဒီနှင်းဆီ တစ်နာရီလာနွိုး…နောက်ပြီး နဒီနှင်းက အိမ်အောက်ထပ်မှာတစ်ယောက်ထည်းအိပ်မှာ…….ကိုမျိုးဝေလာနွိုးရင် အလွယ်တကူဖြစ်အောင်….ဒီတော့ ကိုမျိုးဝေတစ်နာရီ နဒီနှင်းဆီကိုလာနွိုုးသိပြီလား”” ““သိပါပြီ မဖုရားလေးရယ်…”” ““ကိုမျိုးဝေနော် ကိုမျိုးဝေ…..သော်သော့်ကို သိပ်မစနဲ့….ဒါပဲနော် လာမနွိုးရင်တော့ ကိုမျိုးဝေတာဝန်ဘဲ…..”” […]

လွန်လေပြီးသောအခါက ရန်ကုန်ရွှေမြို.တော်ကြီးရဲ့ နာမည်အကြီးဆုံးကျောင်းတကျောင်းက (၉)တန်းကျောင်းသားလေးတယောက်ဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်မောင်ဦး(၁၅)နှစ်ဟာပညာကိုရိုးသားကြိုးစားစွာ သင်ကြားနေတ့အဲ ရယွ ်ဘရဲ ှိပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ပြောင်းလဲချိန်ကိုမမျှော့်လင်ဘဲရောက်ရှိလာပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ.ကတော့မှတ်မှတ်ရရ(၁၁.၁၁.၀၃)နေ.ပါ။ ဆရာမဒေါ်ရီရီတို့အိမ်မှာကျူရှင်ကိုညနေ(၆)နာရီမှ (၈)နာရီထိကျောင်းသား/သူ(၆)ယောက်နှင့်အတူတူတက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်အကြောင်းနည်းနည်းအရင်ပြောပြပါမယ်။ မောင်ဦးဟာရန်ကုန်သားလူပျိုစစ်စစ်ပါ။ တဦးတည်းသောသားပါ အဖေကသင်္ဘောအရာရှိအမေကဗိုလ်ချုပ်ဈေးမှာလက်ဝတ်ရတနာ (စိန်ထည်)ဆိုင်ဖွင့်ပါတယ်။ မိဘများအလုပ်မအားသဖြင့်အိမ်မှာတယောက်ထဲနေရ တာပြင်းတာနှင့် အမေသူငယ်ချင်းဆရာမဒေါ်ရီရီမှာ အပ်ထားသောကြောင့်အမြဲဘဲဆရာမအိမ် မှာဝင်ထွက်သွားလာပြီး စားအိမ်သောက်အိမ်လိုဖြစ်နေပါပြီး။ ကျွန်တော်နေ.လည်(၁၂)နာရီ […]

အ … ကျွတ် ကျွတ် ” ” ဟင် … ကိုရဲနိုင် … ရလား … အိမ်သာသွားချင်တာလား ” ” အင်း … မမိုး ” ကျနော်လည်း လူနာကုတင်ပေါ်ကနေ အောက်ဆင်းတော့ ကျနော့်မိန်းမ မိုးမိုးလွင်က ကူတွဲပေးပါတယ်။အိမ်သာ […]

ဟန်နီဆိုသည့် ကျောင်းသူလေးကို ကြွေးရှင်ဘိုးဘိုးကြီးက အကြွေးဖြင့် သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ ဟန်နီဖြစ်သူကို ငွေကြေးကိစ္စဖြင့် အဒေါ်ဖြစ်သူက တရားစွဲရာ ထောင်ကျသည်။ အချုပ်ခန်းတွင် ရဲမှူးကြီးထူးစိန်က သူမကိုဖုတ်ပြီးသကာလ ရှေ့နေမလေး မူမူချယ်လက်သို့ အပ်လိုက်ရာ ဟန်နီကို မှော်ဆရာကိုကိုလေး ဦးစီးသည့် ထောင်ကို ပို့လိုက်သည်။ မှောဆရာကိုကိုလေးထောင်မှာ အခြား မြင်ဖူးနေကျ ထောင်များနဲ့မတူဘဲ […]

ညိုမီသည်အသက် ၂၇ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သဖြင့်အပျိုကြီးစာရင်းသို့ဝင်စပြု လေပြီ။အရပ် ၅ပေ ၄လက်မကျစ်လစ်တောင့်တင်းသောကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်ရှိပြီး မဖြူမညိုခပ်လတ်လတ်အသားဖြင့် အလှကြီးမဟုတ် သော်လည်းရွက်ကြမ်းရေချိုထက်သာသောရုပ်ရည်ရှိပါသည်။ဆံပင်မှာ ခါးလယ်ခန့်ရှိပြီးထူထဲသွယ်တန်းသောမျက်ခုံးမဲမဲကလေးနှင့်အတူဝိုင်း စက်တောက်ပသောမျက်လုံးအစုံရှိပါသည်။ဖြောင့်စင်းသောနှာတန်က လေးနှင့်ညီညာဖြူဖွေးသောသွားတန်းကလေးကြောင့်ပြုံးရီလိုက်လျင် ပို၍ချစ်စရာကောင်းပါသည်။နှုတ်ခမ်းလေးကမူအနည်းငယ်ထူသလိုရှိ သော်လည်း ထိုနခမ်းထူလေးများကြောင့်ပင်တနည်းတဖုံစွဲဆောင်မှုရှိ သောမျက်နှာလေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားပါသည်။ အသက် ၂၇ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်းနုနယ်ပျိုမြစ်သောမျက်နှာလေး ကြောင့် ၂၀ ကျော်ခါစအပျိုကလေးလိုဖြစ်ပါသည်။ညိုမီသည်အပျိုကြီး ဖြစ်လာသော်လည်းတက္ကသိုလ်တက်စဉ်က ပထမနှစ်တွင်ရည်းစား […]

ကျွန်တော့ အဖေကအလုပ် ပြောင်းကျတော့ အရင်အိမ်ကိုရောင်ပြီး ရန်ကုန်မြို့ မြောက်ဒဂုံဘက်မှာ တိုက်ခန်းတစ်ခန်းကို ဝယ်လိုက်တော့ အဲ့ဒီမှာနေရတယ် ။ ရန်ကုန်မှာက သိတဲ့အတိုင်းဘဲလေ ဘေးအခန်းမှာ ဘယ်သူနေမှန်းတောင် မသိကြဘူး ။ အဖေက အလုပ်နှင့် နယ်ကို ထွက်သလို ကျွန်တော်လည်း တက္ကသိုလ်တက်ရတယ် ။ တက္ကသိုလ်ကို ရောက်တော့ […]

တက္ကစီ တစ်စီး လမ်းဘေး သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် ရပ်ထားသည် ။ ကားပေါ်တွင်တော့ တက္ကစီ ဒရိုင်ဘာနှင့် နောက်ခန်းတွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသော အမျိုးသား တစ်ဦး ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ခုနှစ်နာရီခွဲသာသာရှိသေးသည် ။ ကားဘက်မှန်ထဲ ကို ခနခန လှမ်းလှမ်းကြည့်နေမိသည် ။ မကြာပါ […]

ကိုရင်ညိုမောင် ကျုပ်တို့ တရုတ်ပြည်ဘက်သွားအလုပ်လုပ်ရအော်တော်” “ဘာလို့တုန်းထွေးညိုရဲ့” “ကျုပ်လဲ သူများတွေလို နေချင်စားချင်တာပေါ့တော်ကလဲ” “အခုလဲနေနိုင်စားနိုင်တာပါပဲကွာ” “မတူဘူးလေတော်ကလဲ” “တောသူတောင်သားဆိုတာက ရှိတလှည့်မရှိတလှည့်လေကိုရင်ညိုမောင်ကလဲ ဟိုဘက်ရွာက ကောင်မတွေအလုပ်သွားလုပ်တာ အဆင်ပြေတယ် ပြောတယ် ပြန်လာတော့ အိမ်ဝိုင်းတွေဘာတွေတောင်ဝယ်လို့ လုပ်ရတဲ့အလုပ်ကလဲ တောင်ယာစိုက်တာပဲတဲ့တော်ရေ” “ဒီမှာက ရလိုက်ကုန်လိုက်နဲ့ရယ် ဟိုမှာအလုပ်လုပ်ပီး ပြန်လာတော့ ဒီဘက်မှာ လယ်လေးဘာလေး […]

လေးပင်နေသောစိတ်နှင့်အတူ နောင်နောင်တစ်ယောက် ခုံတန်းလေးမှာ ထိုင်နေသည်။ မန္တလေးသို့ ပြန်ရမည့်အချိန်က စောနေသေးသည်။ ကားထွက်ချိန်က မတိုင်သေး။ တစ်နာရီခန့် လိုနေသေးသည်။ တောင်စဉ်ရေမရ တွေးနေသောအတွေးများထဲတွင် စောနန်းငယ် အကြောင်းက ထိပ်ဆုံးက ပါသည်။ သူမှားများ မှားသွားပြီလားလို့ စဉ်းစားနေသည်။ တကယ်တော့ စောနန်းငယ်က မြေစာပင် ဖြစ်ရခြင်းသာ။ စောနန်းငယ်ကို […]

ကျွန်တော် ၁၀တန်းနှစ်ရောက်တော့ အိမ်က စီးပွားရေးမကောင်းတာနဲ့ နယ်ကအိမ်ကိုရောင်းပြီး ရန်ကုန်ကို မိသားစုလိုက်တက်လာခဲ့ကြတယ်။ ရန်ကုန်ကဆင်ခြေဖုံးတစ်နေရာမှာ အိမ်ငှားနေကြတယ်ပေါ့လေ။ အဲဒီအချိန်က တိုက်တွေလည်းသိပ်မရှိသေး။ ရပ်ကွက်လည်းဖြစ်တော့ ရန်ကုန်ဆိုပေမယ့် နယ်မှာလိုပါပဲ။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ လူသစ်ဆိုတော့ ဘယ်သူနဲ့မှ မသိသေးပေမယ့် ကျွန်တော်ပထမဆုံးသတိထားမိတာကတော့ ၁အိမ်ကျော်က ညီအမတွေပါပဲ။ အငယ်ဆုံးကောင်မလေးက ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ ၁၀တန်း။ ကျောင်းသွားအပ်တော့မှ […]