
“အား…ကို အရမ်းကော-င်းတယ်….အား” အသံတွေကြားလို့ကျမ အေးကိုရဲ့အခန်းထဲကြည့်လိုက်တော့ ဘေးအိမ်က ကောင်မလေး ပန်းအိကလူးလိမ့်ပြီးအေးကို ရဲ့ဆံပင်တွေကိုကြွတ်ထွက်မတတ်ဆွဲပွ-တ်ပြီး ကော့-ပြ-န်နေတာပေါ့…
စွဲနေလေတော့သည် စွဲနေလေတော့သည် ကျွန်တော် ကိုမောင်မောင်ကို အတော်မကျေမနပ်ဖြစ်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ….ကျွန်တော့်ပိုင်နက်ထဲက အစာကို လက်ရဲ ဇက်ရဲနဲ့ မခန့်လေးစား လုယူခဲ့တာကိုး။ ဒါကတော့….မဖြစ်သင့်ဘူး….။ သူဘယ်လောက် ချမ်းသာချမ်းသာ… ကျွန်တော့်ထက် ဘယ်လောက်ဘဲ အဆင့်မြင့်မြင့်ပေါ့။ အခုတော့….ကျွန်တော့်မှာ နေရခက်….တွေးရခက်နဲ့ သူပေးထားတဲ့ လခကလဲ မနည်းဘူးလေ။ နောက်ပြီး ဆိုင်တစ်ခုလုံးမှာ ကျွန်တော် […]