
ပုတု တအင်းအင်း ညည်းညူရင်း သူ့-ခါး-လေးကို ကော့-ကော့သွားကာ လှိုင်ထွန်းလဲ ထိုး-ထ-ည့်ထားနဲ့ လက်-နှစ်-ချောင်း ပြန်-မ-ထု-တ်ဘဲ အသား-ကုန် မွှေ-ထု-တ်လို-က်တော့….
ရွှေရင်အစုံ တလျှပ်လျှပ်တုန် ငိုက်မြည်းလာသောမျက်လုံးများက မည်သို့မျှ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ သဲသဲတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်တဝက်နိုးတစ်ဝက် ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ည အိပ်မီးလေးရဲ့ မှိနိပြပြအလင်းရောင်အောက်မှာ ကိုယ်လုံးပေါ်တွင် အသားနှင့်ကပ်လျက်ရှိသော ညဝတ်အကျီ ပန်းရောင်လေးက မခိုတရို့ ကျီဆယ်နေ သကဲ့သို့ ရှိလှသည်။ ပြတင်းပေါက်ကနေ ခိုးကြည့်နေရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သောကြောင့် တံခါးကိုအသာ လှပ်လိုက်ပီး အခန်းထဲသို့ခြေ […]