“အမ ဂိတ်ဆုံးလိုက်မှာမလား”ဆိုပြီးအထာလေးနဲ့ေးမးတယ်။ သူလည်း စိုနေတာ့မို့မညင်းမိ။ ကားလည်းလူကုန်ကော

ဗမာပြည်က နာစ့်လေးတွေက ဖင်လုံးလုံးလေးတွေဆို အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာ။ ထမီ ကြက်သွေးရောင်လေးနောက်မှာ လုံးတံးုတုံးနဲ့ ဘယ်ညာရွေ့သွားတာလေးတွေကြည့်ရတာ ဖီးလ်ပဲ။ ဘတ်(စ်)ကားစီးတုန်းများဆို မထောက်ဖို့ မနည်းအားတင်းရတယ်။ ဒါမျိုး လူပျိုတိုင်းခံစားရမှာ သေချာတယ်။ အခုစဉ်းစားရင်တောင် တံတွေးမျိုချမိတာအမှန်။ ဆိုးတာတစ်ခုက ကျနော်တို့ဗမာကောင်လေးတချို့အမြင်မှာ နာစ့်တွေဆိုတာက ဒီပစ္စည်းတွေမြင်နေတွေ့နေကျဆိုတော့ ဖီလ်းမလာမှာတို့ ကိုယ့်ထက် စကေးကြမ်းနေမှာတို့ အသေလန့်တာ။ ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်ပါတယ်။ ကျနော်တွေ့ဖူးတဲ့ နာစ့်တော်တော်များများက ငထန်နဲ့ ဇယားမတွေချည်းပဲ။ ပိုက်ဆံချူရင်ချူမချူရင် သုက်တော့ချူတာပဲ။ ဖြစ်ချင်တော့ ကျနော့်သူငယ်ချင်းက နာစ့်တစ်ယောက်နဲ့ ယူချလိုက်ပါလေရော။ ဒီမှာ ဇာတ်လမ်းက ရှုပ်တော့တာပဲ။ နာမည်က ခင်မေတဲ့။ ဆော်ကအလန်းဗျ။ ဘော်ဒီကရှယ်ပဲ။ ရင်သားကြီးတွေဆိုတာ အလှူတွေမှာ ငါးပိချက်ထည့်တဲ့ ကြွေပန်ကန်လုံးလောက်ရှိသဗျာ။ တင်ကလည်း ကျွတ်ဆင်ကြီး။တင်ကိတ်ရုံတင်မဟုတ်ဘူး ခါးကလည်း သိမ်တယ်။ GYM ဆော့တယ်ထင်ပါရဲ့။

သူငယ်ချင်းက ဘောစိဆိုတော့ နတ်သမီးလို ဆော်နဲ့ညားတာ မထူးဆန်းပါဘူး။ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတာက ဒီကောင်မူးတိုင်း သူ့မိန်းမက ဘယ်လိုအပေးကောင်းတဲ့အကြောင်း ဘယ်လို ဆွဲလို့ကောင်းတဲ့အကြောင်း လာလာကြွားတာ အမော။ ဒီကောင့်အသိုင်းအဝိုင်းမှာလည်း ကြွားစရာဆိုလို့ ကျုပ်ပဲရှိတာ။ ကျန်တဲ့သူတွေက သွားပုတ်လေလွှင့် အတင်းပြောကြ၊ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အောက်ဖဲတွေလှန်ကိုက်ကြဖဲ့ကြနဲ့ ဆိုတော့ သူယုံတာ ကျုပ်ပဲလေ။ ကိုယ်က လခစားဆိုတော့ ဘီယာသောက်မယ်ဟေ့ဆိုရင် တော်ရုံမသွားချင်ဘူး။

ဒီကောင်က ရုံးဆင်းချိန်ဆို ကားနဲ့စောင့်စောင့်နေတာက တပိုင်း၊ ဖရီးလဲကြိတ်ရတာတစ်ပိုင်း၊ တခြားလူလည်းမပါ ၂ယောက်ထဲလဲဖြစ်တာမလို့ ဒီကောင်လာလာခေါ်ရင်ပါသွားတာပဲ။ ၁ပတ်၁ခါတော့ ပုံမှန်ကစ်ဖြစ်တယ်။ ဒီကောင်က မိသားစုလိုက်ချမ်းသာတဲ့ကောင်လေ။ ဆွေစဉ်မျိုးဆက် ချမ်းသာနေတဲ့ ခရိုနီတွေဆိုတော့ ဘီယာတစ်ခွက်ကစ်တိုင်း (ငါလည်းပြည်သူပဲ၊ ဒါပြည်သူ့ဘဏ္ဍာကို အလကားမဖြစ်အောင်သုံးစွဲနေတာကွ) ဆိုပြီး တွေးတွေး သောက်ရတာပေ့ါ ဟဲဟဲ။ ကျုပ်ကမူးရင် ရစ်လည်းမရစ်ဘူး။ ရန်လည်းမရှာဘူး။ စော်လည်းပတ်ကြူနေတာမဟုတ်ဘူး။ ခပ်တည်တည်ထိုင်ပြီး ဘာပြောပြော အင်း ဟုတ်တယ်ပဲ ထိုင်လုပ်နေတာ။ ကြားတစ်ချက်မကြားတစ်ချက်။ သောက်လိုက်စ ားလိုက်၊ အင်း အင်း လုပ်လိုက်နဲ့ သာယာနေတာ။ တစ်ရက်တစ်ရက် စကေးက တက်တက်လာတော့ ဘီယာသောက်တာ တော်ရုံမမူးတော့ဘူး။ ဒီတော့မှ ဒီကောင်ပြောတာ တွေကြားတာ။

သောက်လည်း အဲကွန်းခန်းထဲဝင်သောက်ကြတာဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောလို့ရတယ်လေ။ “ငါ့မိန်းမကကွာ ခုများဆို ခါးလေးကိုင်လိုက်တာနဲ့ ဖင်က ကုန်းပြီးသားပဲကွ” ဆိုတဲ့ သူ့စကားကြားတော့ မျက်စိတွေပါပြူးတက်တယ်။ အမြန် တခွက်ထငှဲ့ပြီး မှ “ဟေ ဟုတ်လား” ဆိုပြီးမေးတော့ အထူးအဆန်းပုံစံနဲ့လှည့်ကြည့်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ ခါတိုင်းဆို ေအော် အင်း လုပ်နေတဲ့ကောင်ဆိုတော့သူလည်းအံ့သြမှာပေါ့။ နောက်မကြာပါဘူး ဆက်ပြောတာ စုံနေတာပဲ။ အဲ့နေ့က သောက်တာ များပေမယ့် မမူးဘူးဗျား။ တကယ်မူးတဲ့ညမှ စောက်ပြသနာတက်တော့တာပဲ။ နှစ်ကောင်လုံး မူးနေတော့။ တက္ကစီနဲ့ပြန်ရတာပေါ့။ ဘီယာဆိုင်ကိုပြောပြီး ကားကြီးထားခဲ့ရတယ်။

သူ့အိမ်အရင်လိုက်ပို့။ ခြံစောင့်ကိုကားသွားယူခိုင်း။ကျနော်ပြန်မယ်ဆိုတော့ ကိုယ်တော်ချောက ရစ်ပြီးတော့ မပြန်နဲ့ မင်းမူးနေတာ ဘာညာနဲ့ အတင်းအိပ်ခိုင်းကော။ အိပ်တော့သ ူတို့အိမ်က အခန်းများတယ်။ ဧည့်သည်တွေနေတဲ့အခန်းသွားအိပ်တာပေါ့။ ကျနော်ကမူးရင် ညည မျက်စိတွေကြောင်နေပြီးအိပ်မရဘူး။ တစ်ခေါင်းလုံးလဲ ချာလည်လည်နဲ့။ ရေသောက်လိုက် သေးပေါက်လိုက် လုပ်တတ်တဲ့ကောင်မျိုး။ ခနခန အိမ်သာထသွားတာပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမက သေးဝင်ပေါက်ဖို့ဝင်တဲ့အချိန် ကိုယ်က ငပဲကြီးဆော့နေတဲ့အချိန်နဲ့ သွားတိုက်ဆိုင်တာဗျာ။ မူးနေတဲ့ကောင်ဆိုတာ တံခါးပိတ်ဖို့ နေနေသာ ကိုယ့်ပုဆိုးတောင်မနဲ ထိန်းရတာလေ။ မူးနေတဲ့အချိန်ဆို ငပဲကထောင်နေတာများ ကြီးဆေးလိမ်းထားတဲ့အတိုင်းပဲ။ ပြန်ကိုမကျတာ။ မူးကြောင်ရူးကြောင်နဲ့ ဗိုလ်ထိုင်အိမ်သာမှာ ထိုင်ပြီး ကိုယ့်ပစ္စည်းကိုယ်ရေဆေးနေတာ။ အဲ့တာကိုမြင်တော့ နာ့စ်လေးက ခွိခနဲရီသဗျာ။

ကျနော်ကလည်းမူးမူးနဲ့ပြန်ကြည့်တော့ ရီဝေဝေရယ်။ ပြူးပြဲကြည့်တော့မှ ကိုယ့်ဘော်ဒါမိန်းမမှန်းသိတာ။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတဲ့အချိန် ပြေးမြင်တာက နန္ဓာလှိုင်။ အဲ့တုန်းက နန္ဓာလှိုင်ခေတ်ထတဲ့အချိန်လေ။ သူ့ဆိုဒ်ကလည်း နန္ဓာလှိုင်ဆိုဒ်ဆိုတော့။ ချော်လဲရောထိုင်ပြီး ပါးစပ်က “ဟာ နန္ဓာလှိုင်ငါ့ရှေ့ရောက်နေပါလား”ဆိုပြီး ဖြီးတာပေါ့။ သူ့ကိုသေချာကြည့်ပြီးထိုင်ထုနေတာ။ သူကလည်း မလှုပ်မယှက် ကြည့်ပြီးတခွိခွိရယ်နေတာ။ မူးတော့ ထုတာကမထွက်ဘူးဗျ။ သာမန်အချိန်ဆို ၁၀ချက်လောက်တိုက်ရင်ထွက်နေတာ ခုမှမထွက်ဘူး။ ချွေးကပြန်နေပြီ။ အဲ့အချိန်မှာပဲ ကျနော့ဆီတလှမ်းချင်းလာရင်း ဆောင့်ကြောင်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းရူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်ထုနေတာပေါ့။

ငပဲက အဲ့တော့မှ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ပြီးချင်နေတာ ။ ခုချိန်ပြီးရင် သူ့မျက်နှာဒဲ့ပဲ။ သူကမကြောက်မရွံကြည့်ရင်း ကျနော့်ဒူး၂ချောင်းကို တွန်းပြီး ကုန်းစုပ်မယ်အလုပ် ဗြစ်ခနဲထွက်သွားပါလေရော။ ပါးစပ်တွေကော မျက်နှာတွေပါပေတာပေါ့။ ပထမတော့ သူစိတ်ဆိုးပြီး မျက်စောင်းလေးထိုးသား။နောက်တော့မှ ကုန်းစုပ်တာ။ တောင်တာမကျခင် အစုပ်ခံရတော့ ထပ်တောင်တာပေါ့။ မတ်ထောင်နေပြီး တံတွေးတွေစိုနေတဲ့လီးတံကို ကမုတ်ပေါ်မှာပဲ သူက တက်ခွတယ်။ ကျနော်တို့၂ယောက် အချစ်ကြမ်းလိုက်တာ ၄နာရီလောက်မှ ခြေပစ်လက်ပစ် အိမ်သာထဲ လဲကြတာပေါ့။ ကျုပ်ဘော်ဒါကမူးရင် မုးိအလင်းအိပ်တဲ့ကောင်ဆိုတော့ ၂ယောက်သား မနက်စာကို ၅နာရီလောက်ထဲက စားပြီးလင်းဆွဲလေး ထပ်ဆွဲကြသေး။ ၈နာရီလည်းထိုးရော လူလည်းမှောက်ကောပဲ။ အဲ့နေ့ကစလို့ တစ်ပတ်တစ်ခါသူ့အိမ်သွားသွားသောက်တော့တာပဲ။ ဒီကောင့်ကိုအမူးတိုက်လိုက် သူ့မိန်းမကို အမှောက်ချလိုက်နဲ့။ သာယာနေတာ။ ဖြစ်ချင်တော့ အဲ့ညက သူ့တပည့်ကျော် ဒရဝမ်ကောင် ဂေါ်ရခါးနဲ့ပက်ပင်းတိုးတာပဲ။

နွေလည်းနွေဆိုတော့ အိုက်တယ်။ အဲကွန်းက ကျနော့် အခန်းထဲမှာမရှိတော့ ပြူတင်းပေါက်ဖွင့်ပြီးဆော်တာပေါ့။ မီးပိတ်ထားပေမယ့် လရောင်ကြောင့် ပြူတင်းပေါက်နားကကြည့်ရင် အတိုင်းသား။ ခင်မေက အပေါ်ကတက်ဆောင့်နေရင်း ခနရပ်သွားတော့ ဘာလို့လဲဆိုြ့ပီးမေးမိတာပေါ့။ ဒရဝမ်ကကြည့်နေတယ်ဆိုပြီး နားနားကပ်ပြီးတိုးတိုးလေးပြောတော့။ ကျနော်လည်းဖီလ်းပိုတက်လာပြီး သူ့ကို လေးဖက်ထောက်ကုန်းခိုင်းတော့တာပဲ။ ခွေးလိုးအလိုးခံနေရတာကို ခြံစောင့်က ကြည့်နေတယ်ဆိုတဲ့အသိက ခင်မေ့ကို စိတ်တွေအရမ်းကြွစေတယ်လေ။ ကျနော်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တာနဲ့။ “ဟေ့ကောင် ချောင်းမနေနဲ့ လာချင်လာခဲ့ဆိုပြီး”အသံအုပ်အုပ်ပြောလိုက်မိတယ်။ ရိပ်ခနဲ ခြုံပုတ်ကလှုပ်သွားပြီး မကြာခင်မှာ အိမ်တံခါးဖွင့်သံကိုကြားရတာပေါ့။ ၂ယောက်သား စိတ်လှုပ်ရှားချက်က ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေတယ်။ ခြံစောင့်ကလည်းမခေဘူးဗျ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးဝင်လာလာချင်း ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ခင်မေ့ မျက်နှာနားမတ်တပ်ရပ်တယ်။

စုပ်ခိုင်းတာလေ။ လီးနံ့ကနံတဲ့အပြင် အလုပ်ကြမ်းလုပ်တဲ့သူဆိုတော့ ချွေးနံ့လည်းလှိုင်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့်လည်း မထူးဇာတ်ခင်းရလေတော့ ခင်မေလည်း မထိ တထိစုပ်နေရတာပဲလေ။ ခင်မေစုပ်တာအားမရပုံရတဲ့သူက ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစောင့်လိုးတယ်။ ဒီကောင်လုပ်နေတာမြင်ရတဲ့ကျနော်လည်း ရပ်မနေအားပဲ အနောက်ကစောင့်တာပေါ့။အနောက်ကစောင့်လို့ အခနဲအော်ရင် အရှေ့ကလီးက လည်ပင်းကိုဒုတ်ခနဲထောက်ကော။ ရှေ့နှောက်ညှပ်လိုးရတဲ့ဖီလ်းက ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူး။ အဲ့တစ်ညလုံးတော့ ခင်မေ့ ဘ၀ လောကနိဗ္ဗာန်ပဲ။ နောက်ပိုင်းတွေတော့ ခင်မေ့ဘဝလည်း နတ်ပြည်လား ငရဲလားမသဲကွဲတော့ဘူး။ တနသာ်သောကြာဆို ရုံးကပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ခြံစောင့်ကုလားကလိုးတယ်။ ညကျ သူ့လင်ကလိုးတယ်။ စနေတနင်္ဂနွေကျ ကျုပ်ကလိုးတယ်။ တစ်လလောက် ပိုးစိုးပက်စက် ပုံမှန်အလိုးခံပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ခင်မေက လီးဆိုတာနဲ့ ဖင်က ကပ်ပြီးသားဖြစ်ကော။ ဟုတ်တယ်ဗျ။ဘတ်စ်ကားတွေကြပ်ရင် သူ့ကိုသူများကမထောက်ရဘူး။

သူက ဖင်နဲ့လိုက်လိုက်ပွတ်တာ။ မသိမသာပေါ့။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း လမ်းဘေး ၊ ဟော်တယ်၊တည်းခိုခန်း၊အစုံပဲ ခံဖူးသွားတယ။်ဘဝကဆိုးချင်တော့ ဒရိုင်ဘာနဲ့ပါ ကားပေါ်အလိုးခံရသေး။ အဲ့တုန်းက သူအထောက်ခံနေရတာ။ စပါယ်ယာဆိုတဲ့ကောင်တွေကမြင်တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် သူက မညင်းတဲ့အပြင်ဖင်လေးကို ကောက်ကောက်ပြီးခံနေတာမြင်တော့။သူ့မှတ်တိုင်လည်းရောက်ရော မဆင်းခိုင်းပဲ။ “အမ ဂိတ်ဆုံးလိုက်မှာမလား”ဆိုပြီးအထာလေးနဲ့ေးမးတယ်။ သူလည်း စိုနေတာ့မို့မညင်းမိ။ ကားလည်းလူကုန်ကော။ စပါယ်ယာက ဒရိုင်ဘာကိုတိုးတိုးနဲ့ပြောတော့ ဒရိုင်ဘာလည်း ဂိတ်ဆုံးထိတောင်မစောင့်။ ကားကိုလူပြတ်တဲ့နေရာရပ်ပြီး လိုးတော့တာပဲ။ ဘတ်စ်ကားပေါ်၊ လမ်းဘေး အထိ အလိုးခံရတဲ့ဘဝကိုရောက်ပါလေရော။ ဒါတွေကို မသိနိုင်တဲ့ ကျနော့်ဘော်ဒါကိုတော့ သနားပါတယ။် အဲ ပုံမှန်စားနေကျတော့ ဘယ်ငြင်းမလဲ စားပါတယ် ဟဲဟဲ….ပြီးပါပြီ။