နွယ်နီသည် အသက်နှစ်ဆယ့်ခြောက်နဲ့ တခုလပ်တယောက်ဖြစ်ကာ ငွေကြေးလည်းပြည့်စုံသူတဦးဖြစ်သည်။ ယောကျာ်းဆုံးသွားသည်မှာ သုံးနှစ်ခွဲခန့်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်ပြီး ကာမအရသာကို ချိုသည်၊ ခါးသည်သိနေရက်နဲ့ သူမ၏မပြည့်ဝသော ဆန္ဒများအတွက် ရတက်မအေးနိုင်အောင်ဖြစ်နေရလေသည်။
ယနေ့ညလဲ ကြွေးတောင်းသွားစရာရှိသဖြင့် အောင်အောင်ကို အဖော်ခေါ်ထားသည်။ မိန်းမသားတယောက်ထဲနေသူမို့ ဟိုနားသည်နားသွားစရာရှိလျှင် အောင်အောင်နဲ့သာသွားလေ့ရှိပါသည်။ အောင်အောင်မှာ သူမထက် အသက်အများကြီးငယ်သည်မို့ လူအမြင်လဲတင့်တယ်သည်။
အပြင်သွားမည်ဖြစ်၍ တံခါးအားလုံးပိတ်ကာ အဝင်အထွက်ပေါက်လေးသာ အသာဟထားလိုက်သည်။ အောင်အောင်သည် ဟထားသော တံခါးလေးကို တွန်းဖွင့်ကာ အိမ်ထဲသို့လှမ်းကြည့်၍ ပြုံးပြလိုက်ပြီး ထိုင်ရာမှ အထတွင် မနွယ်နီသည် သူမခေါင်းလေးကို လက်တဖက်မှ ကိုင်ရင်း ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ ပြန်ထိုင်ကျသွားသည်။
” အို..မူးလိုက်တာ.. ” အောင်အောင်က ကမန်းကတန်းအနားသို့ရောက်သွားသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ မနွယ်နီ၏နားထင်လေးနှစ်ဖက်ကိုသာ နှိပ်ပေးနေ၏။ မွှေးကြိုင်လှသော နွယ်နီ၏ရနံ့များက အောင်အောင်၏ရင်ကို လှုပ်ခါလေပြီ။ ထို့အပြင် အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်နေသော နို့အုံဖောင်းဖောင်းမို့မို့တွေက်လဲ ရမ္မက်စိတ်ကိုနှိုးဆွနေချေသည်။
အောင်အောင်သည် တံထွေးကို မျိုချရင်း ယပ်ခပ်ပေးနေသည်။ သူမကို စိုက်ကြည့်ကာ ယပ်ခတ်ပေးနေသော အောင်အောင်ကို မျက်လုံးလေးမှေးကြည့်ရင်းက နွယ်နီ ထဖက်ချင်စိတ်တွေပေါက်နေရသည်။ မိန်းမသားမို့သာ ထိန်းနေရသည်။ အောင်အောင်အဖို့လဲ အခက်တွေ့နေသည်။ ဟိုတနေ့ကမှ ချစ်သူချိုချိုကို ပါကင်ဖွင့်ပြီး အသာချော့လိုးခဲ့သည်။
ချိုချိုကို နှစ်ချီနှစ်မောင်းလိုးပြီး သူ့ကို နောက်ထပ်အတွေ့မခံသဖြင့် အောင်အောင် ကာမဆန္ဒတွေ မငြိမ်းသေးချေ။ ယခုလဲ ဒီလောက်တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ဆော်ကြီးနဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ်နေနေရတော့ စိတ်တွေမနည်းထိန်းနေရသည်။ မှိန်းနေသော မနွယ်နီကို ကြည့်ရင်း အောင်အောင်တယောက် တက်လိုးပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည်။
သူ၏လီးတန်ကြီးကတော့ ပုဆိုးအောက်မှာ တောင်မတ်နေသည်မှာ ပုဆိုးပင် ငေါထွက်လို့နေသည်။ အခုနေ မနွယ်နီသာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရင်တော့ အခက်ပဲဟု တွေးမိနေ၏။ နွယ်နီ၏မျက်ခွံလေးများ အသာမှေးရင်း အောင်အောင်၏ပုဆိုးထဲက တဆတ်ဆတ်တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရသည်။
တိတ်ဆိတ်မှုသည် ကာမစိတ်ကို ထကြွစေ၏။ နွယ်နီ၏စောက်ပတ်ထဲတွင်လည်း စောက်ရည်လေးများ စို့ထွက်နေပြီဖြစ်သည်။ အကြင်နာလေးတွေနဲ့ ယက်ခတ်ပေးနေတဲ့ လေအေးလေးများသည် နွယ်နီ၏ရင်ထဲအသဲထဲသို့ပင် အေးစိမ့်သွားနေသည်။နွယ်နီတယောက် သက်ပြင်းမျှင်းမျှင်းလေး ချလိုက်မိ၏။ အရွယ်ခြင်းမတူသူမို့ ပိုပြီးသေချာအောင် နွယ်နီအချိန်ဆွဲနေရ၏။
နောက်တော့ မျက်လုံးလေးအသာဖွင့်ကြည့်ပြီး အံ့သြဟန်ဖြင့်… ” ဟယ်..အောင်အောင် ခုထိ အိမ်မပြန်ရသေးဘူးလား.. ” ” ဟုတ်တယ်..မမ၊ မမကို စိတ်မချလို့၊ တော်ကြာ ခေါင်းပိုကိုက်လာရင် ဘယ်သူမှ မရှိမှာစိုးလို့ ” ” အောင်အောင်ရယ်..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. ” နွယ်နီက အသာအယာထပြီး လဲကျမဲ့ဟန်လေးလုပ်ပြလိုက်တော့။
လက်သွက်တဲ့အောင်အောင်က လှမ်းပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ထားလိုက်၏။ ” လာ..မမ အခန်းထဲ တွဲပို့ပေးမယ် ” အောင်အောင်၏ရင်ခွင်ထဲ မှေးရင်း နွယ်နီသည် အခန်းထဲသို့ တွဲဝင်လာခဲ့သည်။ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ထိန်းထားပေးသော အောင်အောင်၏လက်တဖက်က နွယ်နီ၏နို့အုံလေးကို ဆုပ်ကိုင်ထား၏။
အောင်အောင်သည် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်စေတော့ လိုးပစ်လိုက်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ သူကိုင်ထားသော နွယ်နီ၏ရင်သားများသည် မာတင်းနေ၏။ တွဲလာရင်း ကြီးမားစွံ့ကားတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေက သူ့ကိုလာပွတ်နေတော့ အောင်အောင်၏လီးက တဆတ်ဆတ်တောင်နေပေပြီ။ နွယ်နီ၏ခေါင်းက ဆံနွယ်လေးများကို အောင်အောင်တချက်နမ်းပစ်လိုက်သည်။
နုဖတ်နေသော နွယ်နီ၏အသားစိုင်များကလည်း သူ၏ကာမစိတ်ကို ချွန်းမအုပ်နိုင်အောင် နှိုးဆွနေ၏။ နွယ်နီ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်လှဲသိပ်ရင်း အောင်အောင်၏ကိုယ်လုံးကြီးက ကပ်ပါလာသည်။ သူ့ပခုံးပေါ်သို့တင်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကလဲ မလွှတ်။ တဦးကိုတဦးစိုက်ကြည့်ပြီး လှလှ၏နဖူးကို အောင်အောင်က စနမ်းလိုက်တော့သည်။
နှစ်ဦးသား ထိန်းချုပ်ထားသော စိတ်များကို လွှတ်ပေးကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက်မိကြသည်။ တော်တော်နှင့်မခွာကြပေ။ နွယ်နီက အောင်အောင်၏ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသည်။ အောင်အောင်ကလဲ အင်္ကျ ီပေါ်မှ သူမနို့နှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ချေပေးနေ၏။ ” ချစ်တယ် မမရယ်..ချစ်တယ် ” ” မမလည်း မင်းလိုပါပဲ အောင်အောင်ရယ်.. “။
အောင်အောင်က နွယ်နီ၏တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ရင်း နှိပ်ကြယ်သီးလေးများကို တလုံးချင်းဖြုတ်ကာ သူမ၏ဘရာစီယာပေါ်ကနေ နမ်းနေ၏။ ပြီးနောက် ဘရာစီယာအောက်ဖက်ကို လက်လျှိုသွင်းပြီး နို့အုံကြီးကို ဆွဲကိုင်လျက် နို့သီးခေါင်းလေးကို ချေမွပေးလိုက်သည်။ နွယ်နီ၏နို့အုံကြီးမှာ တင်းတင်းအိအိလေးရှိနေသောကြောင့် အရသာခံကာကိုင်နေပေမယ့်။
ဘရာစီယာခံထားသည့်အတွက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကိုင်တွယ်ကာနယ်လို့မရဖြစ်နေသည်။ ထို့နောက် နွယ်နီ၏နောက်ကျောကို လက်လှမ်းပြီး ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်သောအခါ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက ထင်းထင်းလင်းလင်းကြီး ပေါ်ထွက်လာပါသည်။ အောင်အောင်သည် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေသော နို့အုံကြီးများကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ပြီး စို့ပေးနေသည်။
နွယ်နီကတော့ သူမလက်ချောင်းလေးတွေကို အောင်အောင်ဆံပင်များအကြား ထိုးဖွရင်း တအင့်အင့်ဖြင့် အသံလေးများထွက်နေရ၏။ အောင်အောင်သည် နွယ်နီ၏ခါးလေးကို ပွတ်ပေးနေရာက သူမ၏ထဘီကို ချွတ်လိုက်တော့သည်။ လီးနဲ့ဝေးတာ သုံးနှစ်တောင် ရှိနေတဲ့ စိမ်းစိမ်းညို့ညို့ မို့ထွက်နေတဲ့ နွယ်နီ၏စောက်ဖုတ်လေးကို ရွရွလေးပွတ်ပေးနေ၏။
အနေရခက်လှသော နွယ်နီက အောင်အောင်၏နှုတ်ခမ်းကို ဖမ်းပြီး လျှာလေးထိုးပေးကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပေးနေမိပြန်သည်။” ဟင့်..အင့်.. အောင်ရယ်..လိုးမှာဖြင့်လိုးတော့ကွယ်..မမ မနေတတ်တော့ဘူး..အောင်လေးရယ်.. ” နွယ်နီ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို ဒူးကွေးကာ ထောင်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ အောင်အောင်က သူ့လီးကြီးနဲ့အသာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့၏။
” ဗြစ်..ဗြစ်..ဖွတ်..ဖွတ် ” ” အား..အား..နာ..တယ် အောင်ရယ်.. ” အောင်အောင်၏ရင်ဘတ်ကို သူမ စုံတွန်းထားလိုက်သည်။ အရင်ကအလိုးခံဘူးခဲ့ပေမဲ့ အခုအသစ်ဖြစ်နေတဲ့ စောက်ပတ်လေးက ကျဉ်းပြီး ကျိန်းနေ၏။ သို့သော် အောင်အောင်၏လီးကြီးတချောင်းလုံးကတော့ နွယ်နီ၏စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားခဲ့ရချေပြီ။
အောင်အောင်က သူမ၏နို့ကြီးများကို တလှည့်စီစို့ပေးနေတော့ရာ နွယ်နီခမျာ တင်ပါးကြီးကိုတွန့်ပြီး ရမ်းလိုက်ရပြီး စောက်ရည်များလဲ ပိုထွက်လာတော့သည်။ ” ပြွတ်..ဖွတ်..ဖွတ်..ပြွတ် ” အောင်အောင်က တချက်ချင်းစီလိုးပေးတော့ နွယ်နီခံနိုင်ရည်နဲနဲရှိလာသည်။ သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးများသည် ဆောင့်လိုက်ရင် ခွက်ဝင်သွားပြီး။
လီးပြန်အနှုတ်တွင် လီးတန်ကြီးနှင့် ကပ်ကပ်ပြီးပါလာကာ အပြင်သို့စူ စူထွက်လာကြရ၏။ထွက်လာသော အရည်များကြောင့် လီးဝင်ထွက်သံများ ပိုကျယ်လာပြီး တရှိန်ထိုး ဆောင့်ဝင်လာတဲ့ အောင်အောင်၏လီးကြီးကို နွယ်နီ၏စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများက ညှပ်ပြီးဆွဲဆွဲပေးနေသည်။
အောင်အောင်က အားရပါးရဆောင့်နေသလို သူမကလည်း ကော့ ကော့ပြီး အလိုးခံနေသည်။ ” ဟင့်..ဟင့်..နာနာဆောင့် စမ်းပါ..အောင်ရယ်..မမပြီးချင်ပြီ.. ” ” ဖွတ်.. ပြွတ်..ဖွတ်..အာ့..အား ” ဒီတခါမှာတော့ အောင်အောင်လဲ ရင်ထဲမှာ ဘလောင်ဆူနေပြီမို့ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။
ထို့နောက် လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာကာ သုံးလေးချက်မျှ အားကုန်ဆောင့်ပြီး လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးနှစ်လျှက် သုတ်ရည်တွေ တလျှော့ပြီး တလျှော့ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ မနွယ်နီကလည်း အောင်အောင်၏ခါးကို ခြေနှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲချိတ်လျက် သူမ၏ တင်ပါးကြီး ကော့တင်ထားရင်း တွန့်လိမ်လူးလွန့်နေတော့သတည်း..ပြီးပါပြီ။
Leave a Reply