”သက်ပိုင် နင်ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ” ”ဘယ်သူမှ မမြင်အောင်လုပ်နေတာလေ” ”ဘာ ……နင် ဘာတွေကြံနေတာလဲ” သူက ကျွန်မဆီကို ပြန်လျှောက်လာကာ ”

ကျွန်မကျူရှင်ကို နောက်ကျမှ ရောက်သွားပြန်သည်။တံခါးကို ဖွင့်ကာ စာသင်ခန်းထဲ ဝင်ရန် ခွင့်တောင်းလိုက်တော့ ဆရာက သင်နေတာကိုရပ်ပြီး လှမ်းကြည့်သည်။ ”မင်း ထပ်ပြီးနောက်ကျပြန်ပြီ။လာ မြန်မြန်ဝင်။နောက်တစ်ခါ ဆို နောက်မကျစေနဲ့။ဆရာက အချိန်တိကျမှကြိုက်တာ အားလုံးမှတ်ထားနော်’ အတန်းသားတွေ ရှေ့တွင် အပြောခံနေရ၍ မကြည်ချင်သည့်စိတ်က တိုသွားသည်။ ” ၁၅မိနစ်လောက်ပဲ နောက်ကျတာပါ ဆရာကလည်း” ကျွန်မကပြန်ပြောလိုက်သည့် အသံတွင် စိတ်မကျေမနပ်မှုပေါ်လွင်နေသည်။တကယ်တော့ ဆရာနှင့်ကျွန်မက ချစ်သူတွေဖြစ်သည်။သို့သော် လူမှုရေး ပတ်ဝန်းကျင် တွင် ဆရာ တပည့် တွဲလျှင် အပြောခံရသည်မှာ များ၍ ဘယ်သူမှမသိအောင်တွဲကြသည်။ဒါပေမယ့် ခုလို လူတွေရှေ့ဆူတာမျိုးကို ကျွန်မမကြိုက်ပါ။သူက နှစ်ယောက်သားချိန်းတွေ့သည့် အချိန်မှာပါ ဆရာလုပ်ချင်သူဖြစ်သည်။ ကျွန်မနေရာတွင် ဝင်ထိုင်၍ သူသင်တာကို အာရုံစိုက်ရန်ကြိ ုးစားလိုက်သည်။ကျောင်းသားတစ်ချို့ လှည့်၍ပြောင်ပြနေ၍ ကျွန်မပြုံး ပြီး လက်ခလယ် ထောင်ပြလိုက်သည်။စိတ်မကြည်ရတဲ့အထဲ သူတို့တွေက တစ်မှောက်။သူသင်တာကြည့်နေရင်း စိတ်ကစာထဲမရောက်ဘဲ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်အကြောင်းဆီရောက်သွားသည်။ငါဘာလို့ ဒီလို လူမသိ သူမသိ တိတ်တိတ်ပုန်း ချစ်သူလုပ်နေရပါလိမ့်။သူကို မချစ်မိရင်အကောင်းသား။ ဒီလိုနဲ့ ကျူရှင်ချိန်ပြီးသွားကာ ကျောင်းသားများအလျှို လျှို ထွက်သွားကြသည်။ကျွန်မလည်း ပြန်ဖို့ပြင်ဆင်နေရင်း တစ်ယောက်ယောက်ကြည့်နေတာကို ခံစားမိ၍မော့ကြည့်လိုက်သည်။ဆရာသက်ပိုင်က ကွန်မကို စိုက်ကြည့်ရင်း ”နဒီ ခဏနေဦး။ကိုယ်မင်းကို ပြောစရာရှိတယ်” ကြည့် ဆရာကြီးလေသံနဲ့ ပြောပြန်ပြီ။

သူနဲ့ ကျွန်မက ၄နှစ်ပဲ ကွာတာပါ။နှစ်ယောက်ထဲရှိသည့် အချိန်မှာတော့ သက်ပိုင်လို့ပဲ ကျွန်မကခေါ်သည်။ ”ဘာလဲ မြန်မြန်ပြော။ငါ သွားစရာရှိသေးတယ်” သူကိုစိတ်ကောက်ကာ မကျေမနပ်လေသံနှင့် မော့မကြည့်ဘဲဖြေလိုက်သည်။သူက ကျွန်မဘေးလာထိုင်ကာ ”မင်းရဲ့ ကလေးဆန်တဲ့အကျင့်တွေကို ဖျောက်သင့်နေပြီ” ”ငါဒီနေ့ စိတ်မကြည်ဘူးနော်။သြဝါဒတွေ လာမခြွေရင် ကောင်းမယ်” ”ခုရက်ပိုင်း မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ။ကိုယ့်ကိုလဲ အကောင်းမပြောဘဲ စိတ်ပဲကောက်နေတယ်။ကိုယ့်ဘက်မှာလည်း တပည့်တစ်ယောက်ကို တွဲနေရတာ ဘယ်လောက်တာဝန်ကြီးတယ်ထင်လဲ မင်းသိလား။” သူနဲ့ကျွန်မကြားခဏလောက်တိတ်ဆိတ်သွားသည်။တကယ်တော့သူက ဆရာလုပ်တတ်တာကလွဲရင်ချစ်သူကို အလိုလိုက်တတ် ချစ်တတ်သူတစ်ယောက်ပါ။ကျွန်မ ပြသနာတွေလုပ်တတ်တာ သူ့ကို ပြန်ပြောတာတွေလည်း သည်းခံပေးတဲ့သူပဲလေ။ကျွန်မနည်းနည်းလွန်သွားတယ်လို့ တွေးမိရင်း ”Sorry ပါ ဟာ။နင်က လူတွေရှေ့မှာ ငါ့ကိုပြောတာကိုး” ”ကိုယ်က နောက်ကျတဲ့လူကို ဘာမှမပြောဘဲနေလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။ကျန်တဲ့သူတွေပါ အချိန်မလေးစားဘဲနေလိမ့်မယ်။ ”အေးပါ။အော်မိတဲ့အတွက် Sorry ပါ” ”မင်းဒီနေ့ စာထဲ စိတ်မဝင်စားဘူးဆိုတာ ကိုယ်သိတယ်။ကိုယ်သင်တာတွေ မသိလိုက်ဘူးမို့လား” သူငါ့ကို ဂရုစိုက်တာပဲ လို့သိလိုက်ရင်း ပြုံးမိသည်။ ”နည်းနည်းပဲ မသိတာပါ။” ”ကိုယ်နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ရှင်းပြပေးရမှာပေါ့” သူကပြောရင်း ကျွန်မမေးဖျားနဲ့ ပါးပြင်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ဆွဲယူရင်း လာနမ်းသည်။ကျွန်မနှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်ရင်း သူ့လျှာကို ကျွန်မနှုတ်ခမ်းတွေကြားထဲ ထိုးသွင်း၍ ကျွန်မလျှာကို လာစနေသည်။နှစ်ယောက်လုံး အသက်ရှူမဝတော့မှ ခွာလိုက်ကြသည်။ကျွန်မအသက်ကို အမြန်ရှူရင်း ”သက်ပိုင် …… စာရှင်းပြတာနဲ့ နမ်းတာနဲ့ ဘာမှလဲ မဆိုင်ဘူး” သူက ရယ်ရင်း ”ကိုယ်ကဆိုင်တယ်ထင်နေတာ။

မင်းသိလား ဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲဆိုတာ” ”ဘာ ……ဘာကိုလဲ” ”ကိုယ်တို့ အတူမနေဖြစ်တာလေ။” ကျွန်မနားရွက်တွေ ပူထူလာပြီး ရှက်ရှက်နဲ့ သူ့လက်မောင်းကို ထုလိုက်သည်။ ”ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ” ”ဟား ဟား ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရှက်နေပြီ။မရှက်ပါနဲ့ ကိုယ်ကမင်းကို လွမ်းနေတာ။” သူကကျွန်မကို ထပ်နမ်းလာသည်။ဒီတစ်ခါတော့ သူ့လက်တွေက ကျွန်မကိုယ်ပေါ်ကို အစုန်အဆန်ပြေးလွှားရင်း ကျွန်မဝတ်ထားသေား တီရှပ်ကို မတင်ဖို့ရာ ကြီုးစားလာသည်။ကျွန်မသူလက်တွေကို ဆွဲကိုင်တားလိုက်ရင်း တံခါးဝကနေ အပြင်ကို လှမ်းကြည့်မိသည်။တော်သေးသည်။အပြင်မှာဘယ်သူမှရှိမနေပါ။ ”ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားနိုင်တယ်လေ” သူက ချက်ချင်းထ၍တံခါးကို လော့သွားချပြီး လိုက်ကာတွေလိုက်ချနေသည်။ကျွန်မအံ့သြပြီး ရင်တွေခုန်လာကာ ”သက်ပိုင် နင်ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ” ”ဘယ်သူမှ မမြင်အောင်လုပ်နေတာလေ” ”ဘာ ……နင် ဘာတွေကြံနေတာလဲ” သူက ကျွန်မဆီကို ပြန်လျှောက်လာကာ ”မင်းသိလား။ဒီလို ကိုယ့်စာသင်ခန်းရဲ့ ခုံပေါ်မှာ မင်းကို ချစ်ကြည့်ချင်နေတာ ” သူက စိတ်လှုပ်ရှားပြီး အနည်းငယ်တုန်ရီနေတဲ့ အသံနဲ့ ပြောလာသည်။ ”ဘယ်သူ ကသဘောတူတယ် ပြောလို့လဲ” ”မင်း ကြိုက်လိမ့်မယ်ဆိုတာ ကိုယ်သိနေပါတယ် နဒီရဲ့” သက်ပိုင်က ကျွန်မကို ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တော့ သူ့ ရဲ့ အထိအတွေ့ကလွဲလို့ ကျန်တာကို ကျွန်မသတိမရတော့ပါ။သူ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်တာက ကျွန်မရဲ့ အားနည်း ချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။သူလက်တွေက ချက်ချင်းကျွန်မအင်္ကျ ီကို ဆွဲမချွတ်လိုက်သည်။သူက နောက်ထပ်ကျွန်မလည်ပင်းကို နမ်းရင်း ဘရာ အနက်ရောင်အောက်က တင်းရင်းနေသော ကျွန်မ -ို့တွေကို ပွတ်သပ်ယုယနေသည့် အချိန်မှာ ကျွန်မသူ့ ဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ဖြုတ်ရန် ကြိုးစားနေသည်။ရုတ်တရက် သူက ကျွန်မကို ခုံနှင့် ကျောပြင် ကပ်၍အိပ်မိအောင်တွန်းလိုက်ပြီး အပေါ်မှ စီးမိုးကြည့်သည်။

”မင်းက အရမ်းလှတာပဲ” ကွန်မသူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်နေရင်း ”အင်း ငါလည်း အဲ့လိုထင်တာပဲ” သူကရယ်၍ ကျွန်မပါးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး ”စိတ်ကြီးဝင်နေတဲ့ ကိုယ့်ချစ်သူပဲ” ”no no ငါကအမှန်အတိုင်း မြင်တတ်တာပါ” ”ဒီ မခိုးမခန့် ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာကနေ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ကိုယ့်နာမည်ကို အော်ညည်းရတဲ့ နဒီဖြစ်အောင်လုပ်ရတော့မယ်” သူက ကျွန်မဝတ်ထားတဲ့ စကတ်တိုကို ခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး ပင်တီအနက်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။နောက်တော့ ကျွန်မခြေထောက်ကြားထဲ နေရာယူကာ ခုံအောက်လျှောဆင်း၍ ကျွန်မညီမလေးကို စနမ်းတော့သည်။ကျွန်မညီမလေးက သူ့ကြောင့် မျက်ရည်တော်တော် ဝဲနေပြီဖြစ်သည်။သက်ပိုင်ရဲ့လျှာက ကျွန်မညီမလေးနေရာအနှံ့ ပြေးလွှားနေပြီး သူ့လက်တွေက ကျွန်မပေါင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထိန်းထားသည်။ကျွန်မသူ့ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ညည်းမိရင်း ခဏအကြာမှာ ညီမလေးဆီမှ တဆစ်ဆစ်ခံစားမှုနှင့် အတူ ကျွန်မပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ကိုသိလိုက်သည်။သူက နမ်းနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ချက်ချင်းထလိုက်သည်။ကျွန်မမောပန်းစွာ အသက်ရှူရင်း သူ့ကို မကျေမနပ်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်နှာပေါ်က အမြင်ကတ်စရာ အပြုံးကို တွေ့လိုက်ရသည်။သူက ဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံကို အောက်ကိုလျှောချလိုက်တော့ မွန်းကျပ်နေသော သူ့ရဲ့ ညီလေးက ဂုဏ်ယူစွာ ဟိုရမ်းဒီရမ်း လှုပ်ရှားနေသည်။ကျွန်မကို ငုံ့နမ်းလိုက်တော့ ကျွန်မညီမလေးရဲ့ အနံ့နဲ့ အရသာကို သူ့နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ရသည်။သူက ကွန်မခြေထောက်တွေကြားနေရာယူလိုက်ရင်း ကျွန်မလည်ပင်းကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။။နာကျင်အောင် ညစ်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ သူမျက်နှာဘက်ကို ပိုနီးအောင် ဆွဲယူလိုက်သည်။သူက ကျွန်မမျက်ဝန်းတွေထဲ မျက်တောင်မခတ်ဘဲ စိုက်ကြည့်ကာ သူညီလေးကို ကျွန်မညီမလေးထဲ ဖြည်းဖြည်းလေး တစ်လက်မချင်း ထိုးသွင်းကာ အသွင်းအထုတ်ကစားပေးသည်။

ကျွန်မမျက်နှာပေါ်ကခံစားမှုကို ကျေနပ်စွာစိုက်ကြည့်ရင်း ဖြည်းညည်းစွာ လှုပ်ရှားနေသည်။ ” သက်ပိုင် ……ဟားး နင်” ”ဘာလဲ နဒီ ပြောလေ ဘာလိုချင်တာလဲ” သူကျွန်မကိုစနေတယ်။ ”Please…… ငါမရတော့………လုပ်ပါ…… အားးးး” သူကတင်ပါးကို မြန်မြန်စပြီးလှုပ်ရှားလာသည်။နောက်ထပ်အားပို စိုက်ကာ ေ -ာင့်လာသည်။နောက်ထပ်မြန်လာသည်။နောက်ထပ် ………… ကျွန်မလက်သည်းချွန်တွေ သူ့ကျောပြင်ကို စိုက်ဝင်သွားလောက်အောင် တင်းတင်းဆွဲကိုင်ဖက်လိုက်တော့ သက်ပိုင် စိတ်တွေပိုလှုပ်ရှားသွားသည်။ချစ်သူတွေဆို တော့ သူ့အကြိုက်ကိုကျွန်မသိသည်။ ကျွန်မညီမလေးက သူ့ညီလေးကို အတင်းစုပ်ယူရင်း ပြီးချင်လာတာကို ခံစားလိုက်ရသည်။သက်ပိုင်လဲ ပြီးချင်နေပြီဆိုတာ ကျွန်မအတွေအကြုံတွေအရ သိနေပါတယ်။ ”ဟားး နဒီ ကိုယ်ပြီးတော့မယ် မင်း .………” ”အင်းးး ငါ ရော …………” တုန်ရီမောဟိုက်တဲ့ အသံနဲ့ ကျွန်မပြန်ဖြေလိုက် တဲ့ အချိန်မှာဘဲ သူ့ညီလေးဆီက အချစ်ရည် များ အရှိန်နှင့်ပန်းထွက်ကာ ကျွန်မညီမလေးထဲ နွေးထွေးစွာ ဝင်ရောက်လာတာကို ခံစားမိရင်း ကွန်မလည်းပြီးသွားသည်။သူ့ကို ဆွဲဖက်ရင်း ၃မိနစ်လောက် အဲ့ဒီပုံစံအတိုင်း ငြိမ်နေမိသည်။ကျွန်မသက်ပြင်းချကာ ”ဒါက ငါ့ရဲ့ ပထမဆုံး စာသင်ခန်းထဲမှာ အလုပ်ဖြစ်သွားခြင်းပဲ။နင်အတွက်ကတော့ ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မယ်” ”နဒီ …… မင်းက တစ်ခါတစ်လေမှာ ကတ်သီးကတ်သတ်နဲ့ ပြောရခက်တဲ့ မိန်းမဆိုးလေးပဲ။အဲ့ဒီမိန်းမဆိုးလေးကို ကိုယ်အရမ်းချစ်မိနေပြီ။ဒီစကားကမင်းကို ပဲ သီးသန့်ပြောတာ။ ကျွန်မသူ့ကို ဘာကြောင့်ချစ်မိတယ်ဆိုတာ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကျွန်မသိလိုက်ရတယ်။ကျွန်မချစ်သူက ကျွန်မဆရာ……ဒါပေမယ့် တစ်ချိန်မှာတော့ ကျွန်မယောကျာ်းဖြစ်လာမှာပါ…. ပြီးပါပြီ။