မကြည့်ရက်လို့ ကိုဖုန်း လိုနေတာတွေကို သက်သက် ပေးလိုက်တာ…..သက် သွားတော့မယ်….” လို့ တိုးတိုးလေး နုတ်ဆက်သွားတယ် ။ မျှော်လင့်ဘဲ မထင်ထားဘဲ ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့တဲ့

ဖုန်းကျော်စွာ မနေ့က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ယခုတိုင် သတိရ မြင်ယောင်နေတယ် ။ အထိအတွေ့တွေကို ယခုတိုင် ခံစားမိနေတယ် ။ ဒါေ့တွကို ပြန် စဉ်းစားတိုင်း ပြန်တွေးတိုင်း မြင်ယောင်တိုင်း ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ထပြီး စိတ်တွေ ထကြွလာမိရတယ် ။ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ပြင်းထန်လာတယ် ။ မနေ့က ။ မိန်းမနဲ့ အကြီးအကျယ် စကားများတယ် ။ ဖုန်းကျော်စွာရဲ့ မိန်းမ စိမ်းဝေခင်သည် ဖုန်းကျော်စွာကို အသေနိုင်တယ် ။ ဖုန်းကျော်စွာက စိမ်းဝေခင် ထိုင်ဆို ထိုင်ရတယ် ။ ထဆို ထရတယ် ။ ဖုန်းကျော်စွာက စိမ်းဝေခင်ကို ရဖို့ ကျောင်းမှာတုံးက အသေအလဲ ကြိုးစားခဲ့ရတာ ။ စိမ်းဝေခင်က ကျောင်းတုံးက နံမည်ကြီး တယောက် ။ သူတို့မေဂျာမှာ ကွင်း ( အလှဘုရင်မ ) ဘွဲ့ကို ရထားတဲ့ တကယ့် ထိပ်တန်း အချောအလှ တယောက် ။ သည်လို အချောစားကို ရယူပိုင်ဆိုင်နိုင်တယ် ဆိုပြီး ဖုန်းကျော်စွာက လူဘုံအလည်မှာ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားခဲ့တာ ဆိုတော့ သည် မိန်းမကို ဖူးဖူးမှုတ့် အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင်ခဲ့တယ် ။ စိမ်းဝေခင်က ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဖုန်းကျော်စွာကို ဗိုလ်ကျ အနိုင်ကျင့်တယ် ။ စွာတယ် ။ မိုက်ရိုင်းတယ် ။ နှိမ်ထားတယ် ။ ဖုန်းကျော်စွာက ဗွေမယူဘူး ။ မိန်းမကို အနိုင်ပေးတတ်တဲ့ ယောကျ်ား ။ ကိုယ်က ယောကျ်ားဘဲ…သဘောထားကြီး သည်းခံ ခွင့်လွှတ်ရမယ် လို့ ခံယူထားသူ ။ ခက်တာက စိမ်းဝေခင်က ဆိုးသထက် ဆိုးလာတယ် ။ နိုင်လို့ရတိုင်း နိုင်ရင်း အာဏာရှင်ဆန်ဆန် တန်ခိုးထွားသထက် ထွားပြီး သူ့ကို ဖု့န်းကျော်စွာက ကြောက်တယ်လို့ ထင်သွားပြီး သူလုပ်ချင်တာတွေကို လုပ်လာတော့တာဘဲ ။ သည် အတောအတွင်း စိမ်းဝေခင်က ရာထူးလည်း တိုးသွားတော့ မြင်းကို ဂျိုတပ် ပေးလိုက်တယ် ဆိုတာမျိုး..မာနလည်း ထောင်လွှားသွားတာ ။ ဝယ်ချင်တာတွေ ဝယ်…သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သွားချင်သလိုသွားတာတွေကို ဖုန်းကျော်စွာက ခွင့်ပြုထားတယ် ။ ခွင့်လည်း လွှတ်ထားတယ် ။ သို့ပေမယ့် သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ယောကျ်ားတွေနဲ့ ထွက်စားတာတွေ လုပ်လာတော့ လွန်လာပြီ ဆိုပြီး တားတယ် ။

စိမ်းဝေခင်က သူနဲ့လည်း အိပ်ဖို့ ငြင်းဆန်ခဲ့တာ တော်တော် ကြာလာပြီလေ ။ ဖုန်းကျော်စွာလည်း သူနဲ့ လိင်မဆက်ဆံတာဟာ တခြ့ား ယောကျ်ားတွေနဲ့များ ငြိစွန်းဆက်ဆံနေလို့များလား လို့ မသင်္ကာ ဖြစ်လာတယ် ။ ဒါနဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိမ်းဝေခင်နဲ့ စကားများကြတယ် ။ နေ့တိုင်းလို ရန်ပွဲတွေ တဂျိန်းဂျိန်း ဖြစ်လာတယ် ။ သူတို့သမီးလေး ကိုယ်ဝန်စ ရှိထဲက စိမ်းဝေခင်တို့ အမေက စိမ်းဝေခင်ကို ကူနိုင်အောင် စိမ်းဝေခင် ကလေးမွေးပြီးရင် အဖေါ်ရအောင် ကလေးဝိုင်းထိန်းပေးနိုင်အောင် စိမ်းဝေခင်ရဲ့ ညီမ အငယ်ဆုံး သက်သက်ကို သူတို့အိမ်ကို လွှတ်လိုက်တယ် ။ ခဏတဖြုတ် ဆိုပြီး လွှတ်လိုက်တာပေမယ့် သက်သက်ကို စိမ်းဝေခင်က လက်လွတ်မခံတော့ ။ သမီးလေးနုထွေးကိုလည်း သက်သက်က အရမ်းချစ် အရမ်းဂရုစိုက်တာကိုး ။ သက်သက်ကို ရန်ကုန်ကို ကျောင်းပြောင်းခိုင်းလိုက်ပြီး ပြန်မလွှတ်တော့ဘူး ။ သက်သက် ရှိနေလို့လည်း စိမ်းဝေခင်က အိမ်ပြန်ချင်တဲ့အချိန်မှ ပြန် ကလေးကို သက်သက်နဲ့ဘဲထားပြီး လုပ်ချင်တာတွေ လုပ်လာတာလေ ။ ဖုန်းကျော်စွာလည့်း မိန်းမကို အလိုလိုက်မိတာ အခုတော့ ထိန်းလို့မရတော့ဘူး ။ သူက ထိန်းလို့ မရတဲ့အပြင် သူ့ကိုတောင် ဗိုလ်ကျ စိုးမိုးနေပြီ ။ သက်သက်ကို စိမ်းဝေခင် နဲ့ ချစ်သူ ဘဝထဲက တွေ့ခဲ့ သိခဲ့တာ ။ အဲဒီတုံးက သက်သက်သည် ဆယ်ကျော်သက် အပျိုပေါက်စလေး ။ သက်သက်ကလည်း သူ့ကို အမယောကျ်ား လို့ သဘောမထားဘဲ အကိုရင်း တယောက်လို ချစ်ခင်ရင်းနှီးခဲ့တာ ။ အရင်က ကလေးမလေး လို့ သူ သိထားခဲ့တဲ့ သက်သက်သည် သူ့မျက်စိရှေ့မှာဘဲ အပျိုကြီးဖါးဖါး ဖြစ်လာခဲ့တယ် ။ ထွားလာတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေ အချိုးကျကျ ပြောင်းလာတဲ့ သက်သက်ကို သူ သတိထားမိပေမယ့် ကိုယ့်မိန်းမရဲ့ ညီမလေးမို့ ဖေါက်ပြန်တဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ မမွေးဘဲ ရိုးရိုးသားသား စိတ်ဘဲ ထားဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ် ။ တအိမ်ထဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေကြတာ ဆိုတော့ သက်သက်ကို တမင်တကာ ကြည့်တာ မဟုတ်ပေမယ့်လည်း သက်သက်ရဲ့ အလှအပေ့တွကို မြင်နေခဲ့ရတယ် ။ တွေ့နေခဲ့ရတယ် ။ နေ့ဖက် တင်မက ညဖက်တွေရော ပေါ့ ။ သက်သက် ဘဲ အစစ တာဝန်ယူနေတာနဲ့ စိမ်းဝေခင်က သမီးကို သက်သက်နဲ့ဘဲ မျက်နှာလွှဲထားခဲ့တယ် ။

သမီးလေးနုထွေး ညဖက် ငိုလို့ ထကြတဲ့ အခါမျိုးတွေမှာ အဝတ်အစား မလုံမလဲ ဖရိုဖရဲနဲ့ သက်သက်ကို တခါတလေ သူ ငေးစိုက်မိသွာ့းရတယ် ။ အတွင်းက အခုအခံ မပါဘဲညဝတ် အ၈ၤျ ီပါးပါး ဝတ်ထားတဲ့ သက်သက်ရဲ့ ထွားတင်းတဲ့ ရင်သားအိအိတွေကို သိသိသာသာ မြင်ရတာတွေက သူ့စိတ်တွေကို ခြောက်ခြားစေခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲလေ ။ တခါမှာ ဆိုရင် သမီး ငိုလို့ သမီးကုတင်လေးဆီကို ပြေးအသွား ရောက်နှင့်နေတဲ့ သက်သက်က ကလေးကို ကောက်အချီ သက်သက်ရဲ့ ဖြစ်လို စည်းနှောင်ထားတဲ့ အိမ်နေရင်းဝတ် ခါးဝတ်ထမိန်နွမ်းလေးက ဖြုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျသွားခဲ့တယ် ။့ သမီးလေးကို ပွေ့ချီထားလို့ သက်သက်က လက်မအားလို့ ထမိန်ကို ချက်ချင်း ဖမ်းဆွဲမထားလိုက်နိုင်ဘူး ။ ထမိန်နွမ်းလေးက ကြမ်းမှာ ပုံရက်သားလေး ။ “ အို…” သေးသျဉ်တဲ့ ထွာဆိုင် ခါးလေးရဲ့ အောက်ပိုင်း တခုလုံးကို မိမွေးတိုင်း အကုန် သူ မြင်လိုက်ရတာ ။ ဝမ်းပျင်ရှပ်ရှပ်လေး ပေါင်တန်သွယ် နှစ်ဖက် အမွှေးပါးပါးနုနုလေးတွေ ရေးရေးလေး ပေါက်နေတဲ့ ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ အကုန်လုံးကို တော်တော်ကြာကြာလေး မြင်လိုက်ရတယ် ။ သူ့မျက်လုံးတွေကလည်း ဘာလို့ ချက်ချင်း မလွှဲဖယ်ဘဲ သည် အလှအပတွေကို ငေးမောမိသလဲ ။ သက်သက်က ကလေးကို ကုတင်ပေါ် ပြန်ချပြီးမှ ကွင်းလုံး ပုံနေတဲ့ ထမိန်လေးကို ကုန်းကောက်လိုက်ပြီး ပြန်ဝတ့်လိုက်ရတာ ။ ကျောခိုင်းလိုက်တော့ သက်သက်ရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးလုံးလုံးကြီးတွေကို ထပ်ပြီး မြင် လိုက်ရပြန်ရော ။ အိုး..တအားကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းတွေ…။ ကျန်းမာရေး ကောင်းလိုက်တာ သက်သက်ရယ် ။ သက်သက်လည်း တော်တော် ရှက်သွားပုံရတယ် ။ တပတ်လောက် သူနဲ့ မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဘူး ။ မတတ်သာလို့ ပက်ပင်းဆုံကြရင်လည်း ခေါင်းလေးငုံ့ထားတယ် ။ သက်သက် သူတို့နဲ့ လာနေကထဲက သည်လိုဟာတွေက ခဏခဏ ကြုံတတ် ဖြစ်တတ်တယ် ။ သူ အဝတ်လဲနေတုံး သက်သက် အိပ်ခန်းထဲ ရုတ်တရက် တံခါးဖွင့် ဝင်လာလို့ သူ့ကို ဂွေးတန်းလန်းနဲ့ လီးတန်းလန်းနဲ့ တွေ့သွားတာတို့..သက်သက် အိမ်သာထဲ ထိုင်နေတာ သူ မသိဘဲ ရုတ်တရက် ဝင်သွားတာတို့ပေါ့ ။ တခါတလေ စိမ်းဝေခင် အိမ်မှာ မရှိတုံး သက်သက်က သူ့ကို့ ဇက်ကြောဆွဲပေး..နှိပ်ပေးတတ်တယ် ။ သည် အခါမှာလည်း သက်သက်နဲ့သူ တော်တော့်ကို နီးကပ် နီးစပ်ကြတယ် ။

သက်သက်က နှိပ်ပေးရင်း တခါတခါ သူ့တင်ပါးကို ရိုက်ပြီး ဆိပ်ဆွဲပြီး စတတ် နောက်တတ်တယ် ။ သက်သက်နဲ့ ကလေးလုချီရင်း ကလေးကို သက်သက်ဆီ လက်ပြောင်းပေးရင်း သက်သက်ရဲ့ ရင်သားထွားထွားအိအိတွေကို ကိုင်မိ ထိမိတာကတော့ ခဏခဏဘဲ ။ နောက်ပိုင်းမှာ စိမ်းဝေခင်ဆီကလည်း တောင့်တလိုလားတာတွေ မရတော့လို့ အနေနီးစပ်တဲ့ သက်သက်ကို သူ စိတ်နဲ့ပစ်မှားမိလာရတယ် ။ တခါမှာ ကလေးရဲ့ ဘေးမှာ ခွေခွေလေး လှဲအိပ်ပျော်နေတဲ့ သက်သက်ရဲ့ ပြေကျွတ်နေတဲ့ ထမိန်ကြောင့် တပိုင်းတစ မြင်နေရတဲ့ တင်ပါးတုံးကြီးကို မြင်ပြီး သူ့စိတ်တွေ တအား ထြ့ကွလာလို့ ကွင်းတိုက်မိတယ် ။ နောက်တခါမှာလည်း သက်သက် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဟင်းရွက်သင်နေတဲ့အချိန် အောက်စ လွတ်နေလို့ အိအိဖေါင်းဖေါင် မုန့်ပေါင်းကြီးကို ထင်ထင်ရှားရှားကြီး သူ မြင်လိုက်ရလို့ အိမ်သာထဲ ပြေးဝင် ကွင်းတိုက်မိရတယ် ။ မနေ့က ။ မနေ့ကတော့ ညဖက် စိမ်းဝေခင် အိမ်ပြန်မလာို့ ဟန်းဖုန်းကို ခေါ်ကြည့်တော့ စိမ်းးဝေခင်က ခေါ်ရပါမလား ဆိုပြီး သူ့ကို ကြိမ်းမောင်းဆူဆဲတော့ သူကလည်း ဘယ်သူနဲ့ ထွက်နေတာလဲ မေးမိလိုက်တယ် ။ စိမ်းဝေခင်က မေးရပါမလား ဆိုပြီး သူ့ကို တော်တော့်ကို ရိုင်းစိုင်းတဲ့ စကားလုံးတွေနဲ့ အော်ဆဲတယ် ။ ဒီတခါတော့ သူ မခံနိုင်တော့ဘူး ။ စော်ကားလွန်းတဲ့ စိမ်း ဝေခင်ကို သည်းမခံနိုင်တော့ဘူ့း ။ သည် အိမ်ကနေ သူ ထွက်သွားလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။ သူ့အဝတ်နဲ့ လိုမယ့်ပစ္စည်းနဲနဲ ကောက်ထည့်ပြီး အိမ်က ထွက်ဖို့ လုပ်တော့ သက်သက်က အိမ်တံခါးဝက သူ့ကို တားထားတယ် ။ သူ့အိတ်ကိုလည်း သူ့လက်ထဲက ဆွဲလုယူတယ် ။ “ ကိုဖုန်း ရယ်….မသွားပါနဲ့..သမီးလေးကို ထောက်ထားပါအုံး….သက်သက် တောင်းပန်ပါတယ်….” လို့ အထပ်ထပ် ပြော…တားတဲ့အပြင် သူ့ကို တအား ဖက်ထားတယ် ။ ညဖက်ကြီးမို့ သက်သက် က ထုံးစံအတိုင်း အင်္ကျ ီပါးကို တထပ်ထဲ ဘာအတွင်းခံမှ မပါဘဲ ဝတ်ထားတာ ဆိုတော့ သက်သက်ရဲ့ ရင်စိုင်လုံးလုံးကြီးတွေက တကယ့်ကို အိအိကြီး လာထိကပ်မိနေတာ ။ သူ့အမ စိမ်းဝေခင်ကို စိတ်ဆိုးနေတာတွေတောင် ဘယ်ရောက်သွားမှန်း မသိတော့ဘူး ။ အောက်က ပေါင်ကြားက ငတိကလည်း ချက်ချင်းကို ကြွထ မတ်လာတာ သက်သက်ရဲ့ ဝမ်းပျင်ကို ဖိကပ်မိရက်သားကြီး ။ မာကြောတဲ့ အတန်ကြီး ဖိကပ်လာတာကို သက်သက် မသိဘဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ ။ သက်သက်က့ အကြာကြီး တတွတ်တွတ်နဲ့ အိမ်က ထွက်မသွားဖို့ ပြောနေပေမယ့် သူကတော့ သက်သက် ပြောနေတဲ့ စကားတွေကို လုံးစေ့ပတ်စေ့ မကြား နားမထောင်မိဘူး ။ ထိတွေ့နေတဲ့ အထိအတွေ့မှာဘဲ စိတ်ရောက်နေတယ် ။

တကယ့်ကို ထိတွေ့ရတာ ကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းကြီးနှစ်လုံး ။ တော်တော်ကြာမှ သက်သက်က လူချင်း ခွာလိုက်လို့ မခွာချင်ခွာချင်နဲ့ခွာလိုက်ရတယ် ။ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဘဲ အောက်က ငတိက ပုဆိုးကြားကနေ ထောင်ထွက်နေတယ် ။ သက်သက်က အောက်က ငတိကို ငုံ့ကြည့်တာကိုလည်း တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သက်သက်က “ ကိုဖုန်း…ထွက်မသွားနဲ့နော်….သက်သက် တောင်းပန်တယ်ကွာ….” လို့ ခေါင်းလေးငုံ့လျက်နဲ့တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် ။ မနေ့ညက စိမ်းဝေခင် ညသန်းကောင် အချိန်မှ ပြန်လာတယ် ။ တကယ့်ကို လွန်နေပြီ ။ အရက်နံ့တွေလည်း တထောင်းထောင်းနဲ့ ။ “ ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ စိမ်းေ၀ …မင်း အရက်တွေလည်း သောက်ထားပါလား….ဘယ်သူနဲ့ ဘယ်လိုတွေ ြ့ဖစ်လာသလဲ…” လို့ သူ့စိတ်တွေကို အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းချုပ်ရင်း မေးလိုက်တော့ စိမ်းဝေခင်က “ တခြားကောင်တွေက နင့်ထက်တော့ သာတာချည်းဘဲ…နင်က အလကားကောင်….” လို့ သူ့ဒေါသကို ဆွတဲ့ သူ့မာနကို ထိပါးတဲ့ စကားလုံးတွေနဲ့ တုံ့ပြန်တယ် ။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း သူ အိမ်ထဲက ထွက်လိုက်တယ် ။ အိမ်ရှေ့က ဗန်ဒါပင်အောက်က သစ်သားခုံတန်းလျားလေးမှာ သွားထိုင်လိုက်တယ် ။ စိတ်ကို တည်ငြိမ်သွားတဲ့ အထိ သည်နေရာလေးမှာ ထိုင်နေလိုက်မယ် ။ နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးတော့ သက်သက် အိမ်ထဲက ထွက်လာပြီး…“ လာ..ကိုဖုန်း..အပြင်မှာ အေးတယ်…အထဲ ဝင်ပါ..” လို့ လာခေါ်တယ် ။ စိမ်းဝေခင်တယောက် အိပ်ပျော်သွားပြီ တဲ့ ။ အိမ်ထဲရောက်တော့ မီးဖိုခန်းနားက ထမင်းစား စားပွဲအ့နားမှာ “ ကိုဖုန်းအတွက် သက် ဖျေ်ာထားတာ…” ဆိုပြီး ကော်ဖီတခွက် လာပေးတယ် ။ “ သောက်လိုက် ကိုဖုန်း..” လို့ အနီးကပ် တိုးတိုးလေး ပြောတယ် ။ သက်သက်က သူ့လက်မောင်းကို လက်ကလေးနဲ့ ကိုင်ထားတယ် ။ သူတို့ ရောက်နေတဲ့နေရာနားမှာ မှောင်နေပေမယ့် ဧည့်ခန်းက မီးရောင်ကြောင့် သက်သက်ရဲ့ ဆူဖြိုးတဲ့ ရင်စိုင်လုံးကြီတွေကို အနီးကပ်တွေ့နေရတယ် ။ ဘရာမပါဘဲ ဘလောက်စ် နွမ်းပါးပါးကို တထပ်ထဲ ဝတ်ထားလို့ ရင်သားကြီးတွေက လှုပ်တုတ်တုတ် ဖြစ်နေသလိုဘဲ ။ စိတ်ထင်တာများလား ။ စိတ်ရိုင်းတွေကတော့ ဝုန်းကနဲ ထကြွလာရတယ် ။ “ ဆောရီးဘဲ ကိုဖုန်းရယ်…မမ အစား သက် တောင်းပန်ပါတယ်…..”လို့ လေသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ပြောနေတဲ့ သက်သက်က သူ့လက်မောင်းကို ပွတ်နေသလား ။ သူ့ကို ဖက်လိုက်သလား ။

သူ့ရင်ဘတ်မှာ ခေါင်းလေး မှီကပ် အပ်လိုက်သလား ။ အဖြစ်အပျက်တွေက မြန်ဆန်လွန်းတယ် ။ သက်သက်ကို သူ ပြန်ဖက်ထားလိုက်မိတယ် ထင်တယ်။ ရင်စိုင်ထွားကြီးတွေက ဟိုတခါလိုဘဲ သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ပိကပ်ထိနေပြန်ပြီ ။ အောက်က ငတိက ထိုင်းကနဲ မတ်သွားတယ် ။ အရင်တခါလိုဘဲ သက်သက်ရဲ့ ဘိုက်သားနဲ့ ထိကပ်နေပြီ ။ သက်သက်ကိုဖက်ထားနေတဲ့ သူ့လက်နှစ်ဖက်က သက်သက်ကျောပြင်နဲ့ ခ့ါးနေရာကို ပွတ်သပ်နေမိပြီ ။ သက်သက်က “ ကိုဖုန်း….ကို သက်သက် သနားတယ်….” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တာကို ကြားလိုက် ရပြီး သက်သက်ရဲ့ ဖက်ထားတဲ့ လက်လေးတွေက သူ့ကျောပြင်ကို ရွေ့လျားပွတ်သပ်လာတယ် ။ သူ့လက်က သက်သက်ရဲ့ တင်လုံးလုံးဆီကို သွားချင်နေတယ် ။ သက်သက်က သူ့ကျောပြင်ကို ပွတ်နေရာက သူ့တင်ပါးတွေကို လာ ဆုပ်ညှစ်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ သူ့လက်တွေလည်း သက်သက်ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ အပေါ်ကို ရောက်သွားတော့တာဘဲ ။ တင်းအိနေတာကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်နေမိတယ် ။ သက်သက်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း သူ့ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ကုတ်ခြစ်လိုက် တင်ပါးတွေကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်နဲ့ ။ တ့ဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ သက်သက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကပ် ငုံစုတ်မိလိုက်တယ် ။ သက်သက်က ခဏလေး ငြိမ်နေပေမယ့် မကြာခင်ဘဲ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုတ်လာတယ် ။သက်သက်ရဲ့ လျာလေးကို သူ့လျာက ပွတ်ထိကြည်စယ်လိုက်တဲ့အခါ သက်သက်ဖက်ကပြန်တုံ့ပြန်လိုက်တာကို သိလိုက်ရပြီး အရှိန်မြင့်တက်လာတဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေကြောင့် သက်သက်ကို မလှမ်းမကမ်းက ဧည့်သည်လာရင် တည်းဖို့ ထားတဲ့ အိပ်ခန်းအပိုလေးထဲကို ဆွဲခေါ်သွားမိတယ် ။ ကုတင်ပေါ်ကိုရောက်သွားတဲ့ အခါ သက်သက်ရဲ့ ရင်စေ့ဘလောက်စ်လေးက နှိပ်ကြယ်သီးလေးတွေကို တထောက်ထောက်နဲ့ ဆွဲဖြုတ်ဖွင့်ပစ်လိုက်ပြီး ကော့တင်းလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားလှလှကြီးတွေကို အငမ်းမရ နမ်းရှုံ့လိုက်မိတယ် ။ သက်သက်ဆီက ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာတယ် ။ နမ်းရှုံ့နေတဲ့အချိန် သူ့နှာခေါင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက မာတင်းပြီး ထောင်ထနေတဲ့ ရင်သီးဖုလေးတွေကို တိုးမိတိုက်မိတယ်။ တဖက်က ရင်သီးလေးကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်သပ်ရင်း နောက်တဖက်ကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်လိုက်မိတယ် ..။ လက်တဖက်က သက်သက်ကိုယ် အောက်ပိုင်းဆီ ရောက်သွားတော့ ထမိန်လေး ပြေကျွတ်နေတာကို သိလိုက်ရလို့ အောက်ဖက်ကို ဆွဲချပစ်လိုက်ရင်း ပေါင်ကြားနေရာကို စမ်းလိုက်တော့ သက်သက်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်မို့ဖေါင်းဖေါင်းဟာ ရွှဲရွှဲ့စိုနေတာကို သိလိုက်ရတယ် ။

အကွဲကြောင်း တခုလုံးကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ လက်ချောင်းတွေက ပွတ်စမ်းကိုင်တော့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူနှစ်ဖတ်နဲ့ ရသာဖူးစေ့လေးကို ထိမိကိုင်မိလို့ သက်သက်ရဲ့ ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားတယ် ။ အို..ဆိုတဲ့ ညည်းသံလေးလ့ည်း ထွက်တယ် ။ သည်နေရာကို နမ်းစုတ်ချင်စိတ်ပေါက်လာပြီး ကိုယ်ကို အောက်ဖက်ကို လျောဆင်းလိုက်ရင်း သက်သက်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို လျာနဲ့ ဖိယက်မိတယ် ။ ညှီစို့စို့ အနံ့လေးက သူ့ကြွနေပြီးသား ကာမစိတ်ရိုင်းတွေကို ပိုပြီး အရှိန်မြင့်တက်စေသလို သက်သက်လည်း သူ့ခေါင်းကို လက်နဲ့တွန်းရင်း အော်ညည်းလိုက်တဲ့ အသံက တော်တော်လေး ကျယ်သွားတယ် ။ လက်တဖက်နဲ့ သက်သက်ရဲ့ ရင်သားတဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ရင်း အကွဲကြောင်းနဲ့ ရသာဖူးေ့စ့လေးကို ဖိယက်ပေးနေမိတယ် ။ သက်သက်လည်း တော်တော်ကြာအောင် ခေါင်းလေးမော့ပြီး သူယက် ကလိသမျှ ခံနေပြီး “ ကိုဖုန်း…သက် မခံနိုင်တော့ဘူး….တော်ပြီ..” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ် ။ သူ့ပေါင်ကြားက ငတိလည်း တင်းမာတောင့်လွန်းနေတာ ပေါက်ကွဲလုမတတ်ဘဲ ။ အင်္ဂါစပ်ကနေ မျက်နှာ ခွာလိုက်ပြီး သက်သက်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို တက်မှောက်ရင်း သက်သက်ရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို တွန်းခွဲရင်း အင်္ဂါစပ်ထဲကို ငတိကို တေ့သွင်းလိုက်တယ် ။ အရည်တွေက တအားကို ရွှဲရွှဲစိုနေတာကြောင့် တင်းကြပ်နူးညံ့တဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲကို သူ့ငတိရဲ့ ထိပ်ခေါင်းပိုင်း မြုပ်ဝင်သွားတယ် ။ အို…….ဆိုတဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်လာတယ် ။ သူ့ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားတဲ့ သက်သက်ကို ညင်သာတဲ့ အသွင်းအထုတ် အတိုလေးတွေ ကြိမ်ဖန်များစွာ လု့ပ်ပေးနေတဲ့အချိန် သက်သက်ရဲ့ ညည်းသံတိုးတိုးတွေ ဆက်တိုက် ကြားနေရတယ် ။ ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့် ဆိုသလို သူ့ငတိလည်း ခေါင်းပိုင်းဘဲ ဝင်ထွက်နေရာက ကိုယ်ထည်ပါ အထဲရောက်လာတယ် ။

မကြာခင် ဘဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် စိုအိနေတဲ့ သက်သက်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲ သွက်သွက်မြန်မြန် ဝင်ထွက်နိုင်လာတယ် ။ ဖြိုးအိနေတဲ့ရင်သာ့းစိုင်က ဖူးကြွထောင်ထနေတဲ့ ရင်သီးလေးကို စို့စုတ်ရင်း တင်းကြပ်တဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲကို ခပ်မြန်မြန် ပြင်းပြင်း ဖိဖိညှောင့်လိုက်တယ် ။ သက်သက်ရဲ့ လက်သဲချွန်လေးတွေက သူ့ကျောပြင်ထဲကို စူးနစ်နေပြီး သက်သက် တအားညည်းရင်း ကိုယ်လေး ကော့တက်သွားတဲ့ အချိန် သူ့ငတိထဲက သုတ်ရည်တွေလည်း တစစ်စစ်နဲ့ ပန်းထွက် ထုတ်လွှတ်မိသွားတယ် ။ ကာမစပ်ယှက်မှုရဲ့ အမြင့်ဆုံး ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းသွားကြရပြီးတဲ့နောက် တန်ဆာချင်း သွတ်သွင်းရက်နဲ့ သူနဲ့ သက်သက် ဖက်သိုင်းရက်သား အမောဖြေနေမိကြတယ် ။ ပထမဆုံး ကိုယ်ချင်းတွန်းခွာလိုက်သူက သက်သက် ။ “ ကိုဖုန်း ခံနေရတာကို မကြည့်ရက်လို့ ကိုဖုန်း လိုနေတာတွေကို သက်သက် ပေးလိုက်တာ…..သက် သွားတော့မယ်….” လို့ တိုးတိုးလေး နုတ်ဆက်သွားတယ် ။ မျှော်လင့်ဘဲ မထင်ထားဘဲ ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့တဲ့ ခယ်မချောလေး သက်သက်နဲ့ သူ့ အဖြစ်ကို မယုံနိုင်အောင် အံ့သြနေမိရင်း သူ ကျန်ခဲ့တယ် ။ မိန်းမဆီက မရတော့တဲ့အရာအားလုံ့းကို သက်သက်က သူ့ကို ရက်ရက်ရောရောကြီး ပေးသွားခဲ့တာပါ….ပြီး ။